Natalia Nykiel - Error
Tłumaczenie:
Tram knows better where time turns
and the shortest night lasts longer.
We’re preceding facts, dates,
behind the horizon disappears every second beat.
You’re, just like me,
ready to steal the whole treasure, to win the ball.
You’ll pass me and your breath
could dispel me the shame and the fear ... and hunger.
The lights create corridors,
They lead again across the events.
The fear dies in this smoke - it is too dense to run.
I won't pick up my feet from the ground,
I'll stay here, till the dawn changes us.
You cannot go in now - too much you know about me.
Thousands of words divide us, one verse links us,
but no one knows him.
The sounds are still flowing in my blood, I hear them and I tremble.
I cannot less.
Suddenly, the hard disk's worn off.
Dream blured its content, there's no photos.
I can go back to where every day I'm in harmony,
I admit that I know what fear is.
The lights create corridors,
They lead again across the events.
The fear dies in this smoke - it is too dense to run.
I won't pick up my feet from the ground,
I'll stay here, till the dawn changes us.
You cannot go in now - too much you know about me.
This moment is a flash - too short to feel,
To recognize the face, to speak without words...
Neon glow blinded us.
Break through the maze of hands.
Say that you know, take me away.
The time crashed into thousand matters.
The lights create corridors,
They lead again across the events.
The fear dies in this smoke - it is too dense to run.
I won't pick up my feet from the ground,
I'll stay here, till the dawn changes us.
You cannot go in now - too much you know about me.
The lights create corridors,
They lead again across the events.
The fear dies in this smoke - it is too dense to run.
I won't pick up my feet from the ground,
I'll stay here, till the dawn changes us.
You cannot go in now - too much you know about me.
Tekst piosenki:
Tramwaj lepiej wie, gdzie czas zakręca
i najkrótsza noc dłużej trwa.
Wyprzedzamy fakty, daty,
za horyzont znika co drugi takt.
Jesteś też, tak jak ja,
gotów skraść cały skarb, wygrać bal.
Miniesz mnie, a oddech Twój
mógłby mi rozwiać cały wstyd, a z nim strach... i głód.
Światła tworzą korytarze,
prowadzą znowu w poprzek zdarzeń.
W tym dymie ginie lęk - zbyt gęsty jest by biec.
Nie oderwę stóp od ziemi,
zostanę tak nim świt nas zmieni.
Nie możesz teraz wejść - zbyt wiele o mnie wiesz.
Dzielą nas tysiące snów, łączy aż jeden wers,
lecz nie zna go nikt.
W mojej krwi wciąż płyną dźwięki, słyszę je i drżę,
nie mogę mniej.
Nagle padł twardy dysk,
Sen zamazał swą treść, nie ma zdjęć.
Mogę wrócić tam, gdzie co dzień w ładzie jestem,
nie ukrywam, że wiem, co to lęk.
Światła tworzą korytarze,
prowadzą znowu w poprzek zdarzeń.
W tym dymie ginie lęk - zbyt gęsty jest by biec.
Nie oderwę stóp od ziemi,
zostanę tak nim świt nas zmieni.
Nie możesz teraz wejść - zbyt wiele o mnie wiesz.
Ta chwila to błysk, za krótki by czuć,
rozpoznać twarz, rozmawiać bez słów...
Oślepił nas neonów blask.
Przedrzyj się przez labirynt rąk,
powiedz, że wiesz, zabierz mnie stąd.
Na tysiąc spraw się rozbił czas.
Światła tworzą korytarze,
prowadzą znowu w poprzek zdarzeń.
W tym dymie ginie lęk - zbyt gęsty jest by biec.
Nie oderwę stóp od ziemi,
zostanę tak nim świt nas zmieni.
Nie możesz teraz wejść - zbyt wiele o mnie wiesz.
Światła tworzą korytarze,
prowadzą znowu w poprzek zdarzeń.
W tym dymie ginie lęk - zbyt gęsty jest by biec.
Nie oderwę stóp od ziemi,
zostanę tak nim świt nas zmieni.
Nie możesz teraz wejść - zbyt wiele o mnie wiesz.