Coma - Lipiec
Tłumaczenie:
The dust in the sun in the cracks of windows sun ray
On the wooden house dust smells of summer
In the garden of apples red branches to the ground braids
You are below, cooks groats, you will give with beet and meatballs
I lying after slumber, nothing is sad
The day promises to be beauty
The handrails from wicker dad had issued on terrace before froze
On a sunny spot in July
Here in every corner dear
Entered is the longing
Who wakes up
You see how in the morning with a sore tummy son
And in the middle of the day getting to
He wakes up in the middle of the night
Tightens stomach cramps blunt and beauty blind bowels know
Because it is a song of my bowels
The passing of autumn and x4
Way I have scratched
So scratched up that rustled
Grandfather father Staszek Staszek
Rustled like autumn under the thumb
And yet yesterday as July over his head
And not in the seats yellow ordination
Weather like wire
We drank coffee and wine in the evening
Nowhere us not escaped this time frame
July August September
In this frame adorned me time stopped
The most beautiful afternoon with you
And today I began to hang in the balance
The balance to swing the fate of such a longing
You know that will not come back
Are you so do not you doing darling
Some moments it seemed to the frame inscribed
They do not combine with sometimes only with image
Do not make changes in line
The cause of the impression I know in which neutrinos swifter than light cho cho
That someone in front of us familiar with the case and pushes them into the framework of
then who is it who it is who
then who is it who it is who
I shuffle life like a deck of cards
Or walk through the art gallery x4
And I just fell off the wall frame
I just broke my design
This access is itis
And I do everything typed
How exclamation mark
Because it is a song of my bowels
The passing of autumn and x4
Tekst piosenki:
Kurz w słońcu,
W szczelinach okien
Słoneczny promień.
W drewnianym domu
Kurz pachnie latem.
W ogrodzie jabłek
Czerwonych gałęzie
Do ziemi warkocze.
Jesteś na dole,
Gotujesz kaszę,
Podasz z burakiem
I klopsikami.
Leżę po drzemce,
Nic mnie nie smuci,
Dzień zapowiada się pięknie.
Poręcze z rattanu
To tata fotele
Na taras je jeszcze
Wystawił nim zamarł.
W słonecznym spocie lipca,
Tu w każdy kąt kochana
Wpisana jest taka tęsknota,
Która się budzi widzisz
Jak Franek, synek z bólem brzuszka
I w środku dnia dopada,
Budzi się w środku nocy
Zaciska żołądek skurczami tępymi
I pięknem ślepym kiszki rwie.
Bo to jest piosenka moich trzewi
O przemijaniu i o jesieni. /x4
Brodą mnie jeszcze drapał
Tak drapał, że aż szeleściło
Dziadek Staszek,
Ojciec Staszek,
Szeleściło jak jesień
Pod butem.
A jeszcze nie wczoraj,
Jak lipiec nad głową
I my w tych fotelach
Na żółto
Wyświeceni pogodą jak drutem.
Kawę piliśmy
I wino wieczorem,
Donikąd nam nie uciekały
Te ramy czasu
Lipca, sierpnia, września.
W tej ramie zdobnej
Mnie się czas zatrzymał
Najpiękniejszego popołudnia z tobą.
I dzisiaj mi zaczął
Na szali zwisać,
Na szali przechylać się losu
Z taką tęsknotą, wiesz...
Że nie wróci.
Czy ty tak nie miewasz kochanie?
Niektóre chwile
To jakby
Się w ramę wpisały.
Nie łączą się z czasem,
Jedynie z obrazem,
Nie tworzą zmiany liniowej.
Przyczynę wrażenia
ja znam w neutrinach
Co prędsze od światła ho, ho...
Ten ktoś, tuż przed nami
Zna sprawy i wciska je w ramy,
To kto to, to kto to, to kto?
To kto to, to kto to, to kto?
Tasuję życie jak talię kart,
Albo przechadzam po galerii art. /x4
I właśnie mi rama
Spadła ze ściany.
I właśnie mi pękła konstrukcja.
Ten dostęp,
To choróbsko
I ja w to wszystko wpisany
Jak znak zapytania,
Wykrzyknik.
Bo to jest piosenka moich trzewi
O przemijaniu i o jesieni. /x4