A.J.K.S. - Czarny Karzeł

Dusza ucieka do gwiazd
Przyjacielem tchórzy zawsze był czas
Dusza ucieka do gwiazd
Przyjacielem tchórzy zawsze był czas


Dialogi prowadzone z próżnią, co ma tendencję
Do przybierania form, coraz groźniej i więcej
I częściej rozmawiam z przestrzenią w czterech ścianach
Co traci ludzki kształt, każdego rana

Kłamie chowając się w zgaszonym świetle
Mówiono mi zawsze, że marzenia są lekkie
Tak ciepłe i słodkie, spowite piękną luną
Kiedy zamknę oczy, to na pewno odfruną


Zabierzesz mi jedyny punkt odniesienia
A co cię obchodzi, że naprawdę go nie ma
To mój własny dramat i głębia mojej głowy
Przestań mnie uświadamiać, nie jestem gotowy

Przyjąć do wiadomości, że dla mnie nie ma jutra
Tylko zapętlone dzisiaj, naprawdę smutna
Sceneria, on tam wisiał, gnił na swojej szubienicy
Ostatni pociąg zwiał, a ja pozostałem z niczym


Ten sam smród
Czołgam się w gównie żebrając o zmiany
Wściekły brud
I nie mów mi, że to przejściowe stany
Zabierz mnie
Tam gdzie z myśli zawsze możesz tworzyć postacie
Tak mocno chcę
Ukryć przed sobą prawdę, którą wy już dobrze znacie

Ten sam smród
Czołgam się w gównie żebrając o zmiany
Wściekły brud
I nie mów mi, że to przejściowe stany
Zabierz mnie
Tam gdzie z myśli zawsze możesz tworzyć postacie
Tak mocno chcę
Ukryć przed sobą prawdę, którą wy już dobrze znacie


I jeśli mnie słyszysz, i jeśli istniejesz
Spraw by deszcz gorących gwiazd, podpalił całą ziemię
Sam nie mam odwagi, o litość cię proszę
Ten, co ma czarny kaptur i błyszczącą kosę

To koniec, rozumiesz? Ich kły są coraz bliżej
Jestem tak kurwa zły, że sam sobą się brzydzę
Z dnia na dzień, po ziemi chodzą takie zera
Co nie chcą już żyć, ale boją się umierać