Adam Nowak i Gaba Kulka - Testament

Za­pi­su­ję ży­wio­łom czte­rem
to co mia­łem na nie­dłu­gie,
niedługie wła­da­nie

A ognio­wi
zapisuję moją myśl
i niech kwit­nie
niechaj kwitnie
ogień

Moje cia­ło
ja­ło­we ziar­no
zapisuję
Zie­mi
któ­rą za bar­dzo
ko­cha­łem

A po­wie­trzu
zapisuję
sło­wa, ręce
i tę­sk­no­ty
to jest rze­czy zbęd­ne

To co zo­sta­nie
kro­pla wody
niech krą­ży mię­dzy
nie­bem a zie­mią
niech bę­dzie desz­czem prze­zro­czy­stym
pa­pro­cią mro­zu, płat­kiem śnie­gu
niech nie do­szedł­szy ni­g­dy nie­ba
ku łez do­li­nie mo­jej - Zie­mi
po­wra­ca wier­nie czy­stą ro­są,
cier­pli­wie kru­sząc twar­dą gle­bę.

Wkrót­ce zwró­cę ży­wio­łom czte­rem
to co mia­łem na nie­dłu­gie,
niedługie wła­da­nie

Nie po­wró­cę już do źró­dła
nie powrócę
nie po­wró­cę do źró­dła
spo­ko­ju.