Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!
Arkona - K domu Svaroga
K domu Svaroga
Tekst dodał(a): Yarilo
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Yarilo
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Yarilo
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
V bezdonnuyu vys'
Besstrashno podnimem svoi lik.
Krichi, ne stydis'
I bogi uslyshat tvoi krik!
Glas dush
I trepet goryachih serdets
Vernut duh vekov,
Otkroyut zakrytyi krestami larets.
Povernem svoi put',
Vstanem na tropu k domu Svaroga!
Otkroi vorota
Iz glubiny v nashi veka.
Net bessiliya v nashih venah,
Nad krestami net pokayaniya!
Zdes' bessil'no vrazh'e vtorzhenie!
Pred kumirom vnov' preklonyaemsya,
Ozhidaya vozrozhdeniya!
Uglubimsya v lesa, razvedem yar - ogon'!
Prinesem zhertvu bogam, hmel' v roga razol'em!
Oi, ty les, les dremuch, sberegi nas ot vraga!
Chuch - churila, star - prestar, ohranyai sii mesta!
To svet, to t'ma
Vnov' obuyat krug run u ognya.
Proshlogo teni podnimutsya vnov'
I my vspomnim prolituyu krov'!
Svet, svet! T'ma, t'ma!
Duhi stanut brodit' u ognya.
Zaklinan'e s ust snizoidet!
Vera predkov stoit u vorot.
Vera, leti!
Ne stoi pozadi!
Otkroi lyudyam glaza,
Sebya vozrodi!
Vera, leti!
Net pregrad u tebya na puti!
Povernem svoi put',
Vstanem na tropu k domu Svaroga!
Otkroi vorota
Iz glubiny v nashi veka!
Begi po sledam
Predkov, vnov' k bogam!
Na krayu obryva sto vekov,
No nazad ne delaya shagov!
Otbleski proshlogo, strah
Nam ne dayut sdelat' shag.
Skovan tsep'yu vek!
Pred chuzhim tsarem
Rab syei chelovek!
Sto vekov ya glyazhu
V nebo sinyee.
Sto nochyei proshu
O svobodnoi zemle!
Oi, leti ty sokol yasnyi,
Kryl'ya v nebe raspryami.
Tron' perom ty krai rodimyi,
Chuzhdyh kryl'yami zatmi!
Na zare molyu ya:
Yarilo! Otogryei ty zemlyu!
Stribog - otets! Sily pridai, ty, vnukam svoim.
Ognyeyare!
Veru chuzhuyu ispepeli!
Soberem voedino rod!
Zhivy bratiya naroda bessmertnogo!
Duh ushedshih vremen,
Chto zhiv vse zhe v nas
Glasit, chto svobodu vernem!
V bezdonnuyu vys'
Smotryu ya s drozhashchyei pechalʹyu v glazah.
Ya vedayu bol',
Eto videli predki: bolʹ, uzhas i strah!
Strah pred ottsom - Sozdatelem
Svarogom mira sego.
Za predannyi rod,
Chto preklonilsya pred likom ikon!
Povernem svoi put',
Vstanem na tropu k domu Svaroga!
Otkroi vorota
Iz glubiny v nashi veka.
Besstrashno podnimem svoi lik.
Krichi, ne stydis'
I bogi uslyshat tvoi krik!
Glas dush
I trepet goryachih serdets
Vernut duh vekov,
Otkroyut zakrytyi krestami larets.
Povernem svoi put',
Vstanem na tropu k domu Svaroga!
Otkroi vorota
Iz glubiny v nashi veka.
Net bessiliya v nashih venah,
Nad krestami net pokayaniya!
Zdes' bessil'no vrazh'e vtorzhenie!
Pred kumirom vnov' preklonyaemsya,
Ozhidaya vozrozhdeniya!
Uglubimsya v lesa, razvedem yar - ogon'!
Prinesem zhertvu bogam, hmel' v roga razol'em!
Oi, ty les, les dremuch, sberegi nas ot vraga!
Chuch - churila, star - prestar, ohranyai sii mesta!
To svet, to t'ma
Vnov' obuyat krug run u ognya.
Proshlogo teni podnimutsya vnov'
I my vspomnim prolituyu krov'!
Svet, svet! T'ma, t'ma!
Duhi stanut brodit' u ognya.
Zaklinan'e s ust snizoidet!
Vera predkov stoit u vorot.
Vera, leti!
Ne stoi pozadi!
Otkroi lyudyam glaza,
Sebya vozrodi!
Vera, leti!
Net pregrad u tebya na puti!
Povernem svoi put',
Vstanem na tropu k domu Svaroga!
Otkroi vorota
Iz glubiny v nashi veka!
Begi po sledam
Predkov, vnov' k bogam!
Na krayu obryva sto vekov,
No nazad ne delaya shagov!
Otbleski proshlogo, strah
Nam ne dayut sdelat' shag.
Skovan tsep'yu vek!
Pred chuzhim tsarem
Rab syei chelovek!
Sto vekov ya glyazhu
V nebo sinyee.
Sto nochyei proshu
O svobodnoi zemle!
Oi, leti ty sokol yasnyi,
Kryl'ya v nebe raspryami.
Tron' perom ty krai rodimyi,
Chuzhdyh kryl'yami zatmi!
Na zare molyu ya:
Yarilo! Otogryei ty zemlyu!
Stribog - otets! Sily pridai, ty, vnukam svoim.
Ognyeyare!
Veru chuzhuyu ispepeli!
Soberem voedino rod!
Zhivy bratiya naroda bessmertnogo!
Duh ushedshih vremen,
Chto zhiv vse zhe v nas
Glasit, chto svobodu vernem!
V bezdonnuyu vys'
Smotryu ya s drozhashchyei pechalʹyu v glazah.
Ya vedayu bol',
Eto videli predki: bolʹ, uzhas i strah!
Strah pred ottsom - Sozdatelem
Svarogom mira sego.
Za predannyi rod,
Chto preklonilsya pred likom ikon!
Povernem svoi put',
Vstanem na tropu k domu Svaroga!
Otkroi vorota
Iz glubiny v nashi veka.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieW bezdenną wysokość
Bez lęku uniesiemy swe oblicze.
Krzycz, nie wstydź się
A bogowie usłyszą twój krzyk!
Głos dusz
I drżenie gorących serc
Wróci duch wieków,
Otworzy zamkniętą krzyżami szkatułę.
Skręcimy swą drogę,
Staniemy na ścieżce do domu Swaroga!
Otwórz wrota
Z głębiny do naszych wieków.
Nie ma słabości w naszych żyłach,
Nad krzyżami nie ma skruchy!
Tu bezsilnie wroga inwazja!
Przed idolem znowu pokłonimy się,
Oczekując odrodzenia!
Wgłębiając się w lasy, rozpalimy ogień jary!
Przyniesiemy ofiarę bogom, chmiel w róg wlejemy!
Oj ty lesie, lesie nieprzebyty, ocal nas od wroga!
Czucz – czuriła, stary – prastary, ochraniaj te miejsca!
To światło, to ciemność
Znowu ogarną krąg run ognia.
Cienie przeszłości podniosą się znów
I wspomnimy przelaną krew!
Światło, światło! Ciemność, ciemność!
Duchy zaczną brodzić przy ogniu.
Zaklinanie z ust wyjdzie!
Wiara przodków stoi u wrót.
Wiaro, leć!
Nie stój w tyle!
Otwórz ludziom oczy,
Odródź się!
Wiaro, leć!
Nie ma przeszkód na twojej drodze!
Skręcimy swą drogę,
Staniemy na ścieżce do domu Swaroga!
Otwórz wrota
Z głębiny do naszych wieków.
Biegnij po śladach
Przodków, znowu ku bogom!
Na skraju urwiska sto wieków,
Ale wstecz nie czyniąc kroków!
Odblask przeszłości, strach
Nam nie dają uczynić kroku.
Skuty łańcuchem wiek!
Przed obcym carem
Niewolnik ten człowiek!
Sto wieków ja patrzę
W niebo błękitne.
Sto nocy proszę
O wolną ziemię!
Oj, leć ty sokole jasny,
Skrzydła w niebie wyprostuj.
Dotknij piórem kraj rodzimy,
Obcych skrzydłami zaćmij!
Uwielbiam zorzę:
Jaryło! Ogrzej ty ziemię!
Strzybogu, ojcze!
Dodaj siły, ty, wnukom swoim.
Ogniu jary!
Wiarę cudzą spopiel!
Zgromadzimy razem ród!
Żywi bracia ludu nieśmiertelnego!
Duch minionych lat,
Które żywe są wszystkie przecież w nas
Głosi, że wolność odzyskamy!
W bezdenną wysokość
Patrzę z drżącym smutkiem w oczach.
Ja rządzę bólem,
To widzieli przodkowie: ból, przerażenie, strach!
Strach przed ojcem
Stwórcą, Swarogiem, świata tego.
Za wierny ród,
Co pokłonił się przed obliczem ikon!
Skręcimy swą drogę,
Staniemy na ścieżce do domu Swaroga!
Otwórz wrota
Z głębiny do naszych wieków.
Bez lęku uniesiemy swe oblicze.
Krzycz, nie wstydź się
A bogowie usłyszą twój krzyk!
Głos dusz
I drżenie gorących serc
Wróci duch wieków,
Otworzy zamkniętą krzyżami szkatułę.
Skręcimy swą drogę,
Staniemy na ścieżce do domu Swaroga!
Otwórz wrota
Z głębiny do naszych wieków.
Nie ma słabości w naszych żyłach,
Nad krzyżami nie ma skruchy!
Tu bezsilnie wroga inwazja!
Przed idolem znowu pokłonimy się,
Oczekując odrodzenia!
Wgłębiając się w lasy, rozpalimy ogień jary!
Przyniesiemy ofiarę bogom, chmiel w róg wlejemy!
Oj ty lesie, lesie nieprzebyty, ocal nas od wroga!
Czucz – czuriła, stary – prastary, ochraniaj te miejsca!
To światło, to ciemność
Znowu ogarną krąg run ognia.
Cienie przeszłości podniosą się znów
I wspomnimy przelaną krew!
Światło, światło! Ciemność, ciemność!
Duchy zaczną brodzić przy ogniu.
Zaklinanie z ust wyjdzie!
Wiara przodków stoi u wrót.
Wiaro, leć!
Nie stój w tyle!
Otwórz ludziom oczy,
Odródź się!
Wiaro, leć!
Nie ma przeszkód na twojej drodze!
Skręcimy swą drogę,
Staniemy na ścieżce do domu Swaroga!
Otwórz wrota
Z głębiny do naszych wieków.
Biegnij po śladach
Przodków, znowu ku bogom!
Na skraju urwiska sto wieków,
Ale wstecz nie czyniąc kroków!
Odblask przeszłości, strach
Nam nie dają uczynić kroku.
Skuty łańcuchem wiek!
Przed obcym carem
Niewolnik ten człowiek!
Sto wieków ja patrzę
W niebo błękitne.
Sto nocy proszę
O wolną ziemię!
Oj, leć ty sokole jasny,
Skrzydła w niebie wyprostuj.
Dotknij piórem kraj rodzimy,
Obcych skrzydłami zaćmij!
Uwielbiam zorzę:
Jaryło! Ogrzej ty ziemię!
Strzybogu, ojcze!
Dodaj siły, ty, wnukom swoim.
Ogniu jary!
Wiarę cudzą spopiel!
Zgromadzimy razem ród!
Żywi bracia ludu nieśmiertelnego!
Duch minionych lat,
Które żywe są wszystkie przecież w nas
Głosi, że wolność odzyskamy!
W bezdenną wysokość
Patrzę z drżącym smutkiem w oczach.
Ja rządzę bólem,
To widzieli przodkowie: ból, przerażenie, strach!
Strach przed ojcem
Stwórcą, Swarogiem, świata tego.
Za wierny ród,
Co pokłonił się przed obliczem ikon!
Skręcimy swą drogę,
Staniemy na ścieżce do domu Swaroga!
Otwórz wrota
Z głębiny do naszych wieków.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):