Bosski Roman - Czomolungma

Zawsze patrzę wzwyż, zawsze patrzę wzwyż,
Każdy niesie swój krzyż, leń wybiera paraliż,
Ale z Ciebie mysz, mała, szara mysz,
Uciekasz? Powołanie Twoje to jest marnie gnić

Cienka pęka nić, cienka pęka nić,
Kiedy ja zdobywam szczyt, to Ty siedź tu i się wstydź,
Kipi gniewna mysz, kipi gniewna mysz,
Moje kroki ciągle liczysz, a gdzie Twoje?

Szyk, styl, treść w tych rymach,
Kiedy robię, to dla Ciebie słuchaj tego, się nie spinaj,
Nie zaczynaj, nóg mi nie podcinaj,
Ale ruszaj w górę, bo niebawem będzie finał

Jutro nadchodzi, nie czekaj do jutra,
Bo dzisiaj na Ciebie czeka Czomolungma,
Co to? Bo to ścieżka ta trudna,
Byłaby łatwa to by była dla durnia

Nie rozumie tego menda,
Prawdziwa tragedia,
By dążyć do sedna,
Trzeba pokonać zew piekła

Bosski Roman nie wymięka,
Wspina się stale do piękna,
To nie wymówka mętna,
Zatracam się w swych talentach

Szukasz mnie i nie wiesz, gdzie ja jestem?
Mówię — Czomolungma,
Widok mam na nieskończony bezkres,
Uwierz — Czomolungma

W poważaniu mam, by sprostać reszcie,
Oni jedzą gówna,
Chcesz mi zatruć swym obliczem przestrzeń?
To Ci się nie uda

Nie zobaczysz mnie, jak żyjesz w metrze,
Ta sztuka jest trudna,
Schowaj sobie tą przeszytą kreskę,
To nie jest natura

Mijasz się z tym sensem w każdym wersie,
Twoja twarz obłudna,
Ja znalazłem wymarzone miejsce,
To jest Czomolungma

Na szczycie głośno — pasja mnie woła,
Zamykasz bramę — usłyszeć tego nie zdołasz,
Lecz nie ma wymówek — kręcą się koła,
Kierunek w górę — w oczach swych to mam

Wiatry, wichury, czy lato, czy zima,
Nie uciekam, zwlekam, ja dalej się wspinam,
Zaczynam na nowo, zaliczam,
A finał będzie moim szczytem, który tu zdobywam

Nazywam się Bosski, lecz to tylko ksywa,
Prawdziwe oblicze to pasji mej wyraz,
I wcale nie boli, że racji nie przyzna,
Chamski epigon, co jadem swym tryska

Szukasz mnie i nie wiesz, gdzie ja jestem?
Mówię — Czomolungma,
Widok mam na nieskończony bezkres,
Uwierz — Czomolungma

W poważaniu mam, by sprostać reszcie,
Oni jedzą gówna,
Chcesz mi zatruć swym obliczem przestrzeń?
To Ci się nie uda

Nie zobaczysz mnie, jak żyjesz w metrze,
Ta sztuka jest trudna,
Schowaj sobie tą przeszytą kreskę,
To nie jest natura

Mijasz się z tym sensem w każdym wersie,
Twoja twarz obłudna,
Ja znalazłem wymarzone miejsce,
To jest Czomolungma