Djibril - Kukły

Tu gdzie są ludzie jest dłuższy dzień jest odpowiedź
Jak na ironię czasu mniej na rozmowę
Toczeniem wojen zajęte są nasze umysły
Rzeka nad którą stoisz, przez którą przepływają myśli
To jest czas przyszły czy przeszły?
I czy jej nurt rwie czy tylko gładzi pięty?
Ty, chcesz być lepszy od reszty
A jutro chciało być wczoraj

Tu gdzie są ludzie są bogowie jest spokój cisza
Jest gorzki płacz, odpowiedzi chociaż nie ma pytań
Nikt nie rozlicza nas bo nie ma za co
Od lat nie ma tych którzy za wszystko płacą
Narrator zszedł ze sceny samotny
Bez błysku flashy, oklasków i bez widowni
Kiedyś ktoś postawiłby mu pomnik
A dziś - zapomnij

CHORUS x2

A ja chcę krzyczeć choć słowa w gardle stoją
To nie ja nie mój duch pod tą zbroją
To co zdaniami kiedyś było zapisane dzisiaj płonie
Ogień przyjmie każdą kartkę
To nie boski pierwiastek w moim ciele
I nie w nirwanę raczej opadamy w ziemię
Zamiast rąk oplatają nas korzenie
Zamiast Was mnie pożerają czerwie

BRIDGE

Mnie
Pożerają czerwie
Chociaż Tobie
Dawno zgniło wnętrze
Mnie
Pożerają czerwie
Chociaż Tobie
Dawno zgniło wnętrze

Tu gdzie są ludzie ktoś Ci wskaże drogę
I ktoś Ci powie jak iść po tym dryfującym moście
I chociaż wiesz, że tam po drugiej stronie
O Twoją głowę będą bić się jacyś dziwni goście
Ubrane w czerń tańczące garnitury
I to nie Bóg ich wybrał, a raczej los na oślep
I chociaż z rąk ich znów zwisają sznury
Ich szyje sztywne śledzą Ciebie wzrokiem

A więc pójdź
Niech to Oni się boją
To przecież Twój świat więc odzyskaj kontrolę
Pokaż im siłę niech się zerwą sznury
To przecież Twój świat i to dla Ciebie tu stoją
Już padły zamki, ogrody, runęły wieże
Dziś została im chwila
Ostatnie słowa ślą specjalnie dla Ciebie
Ty przekaż wiośnie by nie nadchodziła