Djibril - Zamek

Pamiętasz jak budowali nam dom bogowie
Jak składali go dla nas cegła po cegle
No i w zamku tym oni zbudowali wieże
Tylko fundamenty wiesz jakieś mizerne

I pytali kogo zamknąć w nich i komu dać
Jedną z tych kryształowych komnat
Bo przecież tak wysoko być
Tak wysoko żyć w nich
Prawie dotykając boga

No a chętnych całe mnóstwo, setki tysięcy
Choć policzysz ich na palcach jednej dłoni
A na drodze pusto jak na horyzoncie
I na tej drodze wiatr z deszczem grają piosenki

BRIDGE
O mnie, czasami o Tobie
O czasach starych jak te wieże
W jednej z nich kiedyś mieszkał człowiek
I z jednej z tych wież ten człowiek kiedyś patrzył na ziemię

Pamiętasz ten ogród i nas w tym ogrodzie
Gdzie każdy krok prowadzić miał w inne miejsce
Dzisiaj patrzysz na ogród, a ten ogród znów płonie
I ty nie możesz dostać się do wnętrza

Czasem jeszcze coś zerwiesz
I coś w tym ogrodzie
W stronę nieba będzie chciało puścić pędy
I tak trwają oni w tej nierównej wojnie
Gdzie jeden drugiemu nigdy nie był potrzebny


CHORUS
Ani on ani ogień
Ani bóg ani człowiek
Tylko czas bezwzględnym kołem pcha ich ku sobie
Ani on ani ogień
Ani bóg ani człowiek
Tylko czas bezwzględnym kołem pcha ich ku sobie

Nikt nie stoi z boku nikt nie obserwuje
Wszyscy oni pożerają się nawzajem
I ten zamek z cegły kiedyś runie
Ty pod gruzami odnajdziesz niedopałek