Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Fedez
Popularne teksty
Fedez - Nuvole di fango feat. Gianna Nannini
Nuvole di fango feat. Gianna Nannini
Tekst dodał(a): AnabellSR666
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): fioccodineve
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): AnabellSR666
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
La carta d’identità gli ricorda che lo studente
prende schiaffi dalla vita ma il dolore non lo sente
la scuola è un tiro di schioppo si accende una Philip Morris
lo zaino che pesa troppo per inseguire i suoi sogni
e negli ambienti più puliti che la coscienza la sporchi
nel vialetto della scuola trascina i suoi piedi storti
sa che non conta tanto il podio se non riesci a rimanerci
il mondo confida in Dio ma lui non si affida a terzi.
Siamo schiavi del coraggio
salto nuvole di fango
siamo il sangue sull’asfalto
siamo svegli segnati da un sogno che non se ne va.
Si cresce, qualcosa cambia ma tutto sembra diverso
se il mondo fa il finto onesto lui tace e fa l’introverso
ma un giorno spezza il lucchetto con cui si è chiuso in se stesso
e intanto il mondo sono pronto che cosa mi sono perso
e non c’era niente in cui credere intere giornate libere
senza un posacenere solo voglia di scrivere
adolescenti che non cercano lavoro
voi parlate spesso dei giovani e troppo poco con loro
quando chiedono impartiscono pretendono e proibiscono
in questo mondo malato il sogno è diventato un sintomo
non conta quanto punti in alto ma da quanto in basso arrivi
gli han dato del primo infame ma adesso lui è primo in Fimi
ora quei piedi storti stanno sul red carpet
certe cose sono come l’HIV ce l’hai nel sangue.
Siamo gente di passaggio
salto nuvole di fango
con i cuori sotto sfratto
siamo quelli segnati dal sogno per l’eternità.
Non ci sei, non ci sono
dammi una speranza che mi porti via da qua.
Non ci sei, non ci sono
segui la tua strada, tutto il resto si vedrà.
Non ci sei, non ci sono
cerco una speranza per andare via da qua.
Non ci sei.
Siamo schiavi del coraggio
salto nuvole di fango
con i cuori sotto sfratto
siamo svegli segnati da un sogno che non se ne va.
prende schiaffi dalla vita ma il dolore non lo sente
la scuola è un tiro di schioppo si accende una Philip Morris
lo zaino che pesa troppo per inseguire i suoi sogni
e negli ambienti più puliti che la coscienza la sporchi
nel vialetto della scuola trascina i suoi piedi storti
sa che non conta tanto il podio se non riesci a rimanerci
il mondo confida in Dio ma lui non si affida a terzi.
Siamo schiavi del coraggio
salto nuvole di fango
siamo il sangue sull’asfalto
siamo svegli segnati da un sogno che non se ne va.
Si cresce, qualcosa cambia ma tutto sembra diverso
se il mondo fa il finto onesto lui tace e fa l’introverso
ma un giorno spezza il lucchetto con cui si è chiuso in se stesso
e intanto il mondo sono pronto che cosa mi sono perso
e non c’era niente in cui credere intere giornate libere
senza un posacenere solo voglia di scrivere
adolescenti che non cercano lavoro
voi parlate spesso dei giovani e troppo poco con loro
quando chiedono impartiscono pretendono e proibiscono
in questo mondo malato il sogno è diventato un sintomo
non conta quanto punti in alto ma da quanto in basso arrivi
gli han dato del primo infame ma adesso lui è primo in Fimi
ora quei piedi storti stanno sul red carpet
certe cose sono come l’HIV ce l’hai nel sangue.
Siamo gente di passaggio
salto nuvole di fango
con i cuori sotto sfratto
siamo quelli segnati dal sogno per l’eternità.
Non ci sei, non ci sono
dammi una speranza che mi porti via da qua.
Non ci sei, non ci sono
segui la tua strada, tutto il resto si vedrà.
Non ci sei, non ci sono
cerco una speranza per andare via da qua.
Non ci sei.
Siamo schiavi del coraggio
salto nuvole di fango
con i cuori sotto sfratto
siamo svegli segnati da un sogno che non se ne va.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieDowód osobisty przypomina mu, że jest uczniem,
dostaje policzki od życia, ale nie czuje bólu.
Szkoła jest jak rzut kamienia, zapala się jednego Philip Morris*.
Plecak, który waży za dużo, żeby podążać za swoimi marzeniami
i w najczystrzych środowiskach, świadomość, którą brudzisz
na podjeździe szkoły, ciągnie jego krzywe stopy.
Wie, że podium nie bardzo się liczy, jeśli nie uda się zostać tu.
Świat ufa Bogu, ale on nie powierza się osobom trzecim.
Jesteśmy niewolnikami odwagi.
Przeskakuję chmury błota.
Jesteśmy krwią na asfalcie.
Jesteśmy świadomi, zdobyci przez marzenie, które nie odchodzi.
Dorasta się, coś się zmienia, ale wszystko wydaje się inne.
Jeśli świat robi się sztucznie szczery, on milczy i staje się zamknięty,
ale pewnego dnia przełamie blokadę, przez którą zamknął się w sobie.
Tymczasem świat, jestem gotowy, co straciłem
nie było niczym w co wierzyłam całe wolne dni.
Bez popielniczki, tylko ochota, żeby napisać:
dojrzewający, którzy nie szukają pracy,
wy często rozmawiacie o młodych, ale za rzadko z nimi.
Kiedy pytają, rozdzielają, żądają i zakazują.
W tym chorym świecie marzenie stało się objawem choroby.
Nie liczy się kiedy punkty są wysoko, ale od kiedy się obniżają,
z pierwszego miejsca, staje się zhańbiony.
Ale teraz on jest pierwszy w FIMI**.
Teraz te krzywe stopy stoją na czerwonym dywanie.
Pewne rzeczy są jak HIV, masz je we krwi.
Jesteśmy ludźmi przejścia.
Przeskakuję chmury błota,
Z sercami pod groźba eksmisji.
Jesteśmy tymi zdobytymi przez marzenie wieczności.
Nie ma cię tu, nie ma mnie tu.
Daj mi jakąś nadzieję, że zabierzesz mnie stąd.
Nie ma cię tu, nie ma mnie tu.
Podążam twoją drogą, wszystko inne okaże się.
Nie ma cię tu, nie ma mnie tu.
Szukam nadziei, żeby odejść stąd.
Nie ma cię tu.
Jesteśmy niewolnikami odwagi.
Przeskakuję chmury błota
z sercami pod groźbą eksmisji.
Jesteśmy świadomi, zdobyci przez marzenie, które nie odchodzi.
*marka papierosów
** Włoska Federacja Przemysłu Muzycznego
dostaje policzki od życia, ale nie czuje bólu.
Szkoła jest jak rzut kamienia, zapala się jednego Philip Morris*.
Plecak, który waży za dużo, żeby podążać za swoimi marzeniami
i w najczystrzych środowiskach, świadomość, którą brudzisz
na podjeździe szkoły, ciągnie jego krzywe stopy.
Wie, że podium nie bardzo się liczy, jeśli nie uda się zostać tu.
Świat ufa Bogu, ale on nie powierza się osobom trzecim.
Jesteśmy niewolnikami odwagi.
Przeskakuję chmury błota.
Jesteśmy krwią na asfalcie.
Jesteśmy świadomi, zdobyci przez marzenie, które nie odchodzi.
Dorasta się, coś się zmienia, ale wszystko wydaje się inne.
Jeśli świat robi się sztucznie szczery, on milczy i staje się zamknięty,
ale pewnego dnia przełamie blokadę, przez którą zamknął się w sobie.
Tymczasem świat, jestem gotowy, co straciłem
nie było niczym w co wierzyłam całe wolne dni.
Bez popielniczki, tylko ochota, żeby napisać:
dojrzewający, którzy nie szukają pracy,
wy często rozmawiacie o młodych, ale za rzadko z nimi.
Kiedy pytają, rozdzielają, żądają i zakazują.
W tym chorym świecie marzenie stało się objawem choroby.
Nie liczy się kiedy punkty są wysoko, ale od kiedy się obniżają,
z pierwszego miejsca, staje się zhańbiony.
Ale teraz on jest pierwszy w FIMI**.
Teraz te krzywe stopy stoją na czerwonym dywanie.
Pewne rzeczy są jak HIV, masz je we krwi.
Jesteśmy ludźmi przejścia.
Przeskakuję chmury błota,
Z sercami pod groźba eksmisji.
Jesteśmy tymi zdobytymi przez marzenie wieczności.
Nie ma cię tu, nie ma mnie tu.
Daj mi jakąś nadzieję, że zabierzesz mnie stąd.
Nie ma cię tu, nie ma mnie tu.
Podążam twoją drogą, wszystko inne okaże się.
Nie ma cię tu, nie ma mnie tu.
Szukam nadziei, żeby odejść stąd.
Nie ma cię tu.
Jesteśmy niewolnikami odwagi.
Przeskakuję chmury błota
z sercami pod groźbą eksmisji.
Jesteśmy świadomi, zdobyci przez marzenie, które nie odchodzi.
*marka papierosów
** Włoska Federacja Przemysłu Muzycznego
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
2013 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
Sig. Brainwash - L’arte di accontentare |
Komentarze (0):