Irena Jarocka - Alle porte del sole

Miałam duszę
taką niewinną i czystą,
że może z obawy, z tobą
nie kochałam się nigdy.
Szukałam dróg
najdziwniejszych w świecie
zamiast do ciebie się zwrócić,
żebyś wyjaśnił ścieżki.
A teraz co czuję?
Twoje ciało blisko,
ja w ciemności prosze cię,
żebyś zabrał mnie ze sobą.

Do drzwi słońca
do granic morza.
Tyle razy w myśli
zabierałam cię razem ze mną,
i w ciemności marzyłam
o twojej lekkiej dłoni.
Każde drzwi, które się otwierały
wydawały mi się wiosną.
Do drzwi słońca
do granic morza.
Tyle razy w myśli
zabieralam cię razem ze mną,
zabieralam cię razem ze mną,
zabieralam cię razem ze mną.

O czym mi mówisz?
Co się dzieje?
Mowisz mi o szukaniu domu,
żeby żyć razem:
wielki ogród
zawieszony na niebie
i tysiąc dzieci z oczami
malowanymi miłością.
Więc myśli
nie są złudzeniami,
więc jest właśnie prawdą, że ja
lecę z tobą.

Do drzwi słońca
do granic morza.
Tyle razy w myśli
zabierałam cię razem ze mną
i w ciemności marzyłam
o twojej lekkiej dłoni.
Każde drzwi, które się otwierały
wydawały mi się wiosną.
Do drzwi słońca
do granic morza.
Tyle razy w myśli
zabierałam cię razem ze mną
i w ciemności marzyłam
o twojej lekkiej dłoni.
Każde drzwi, które się otwierały
wydawały mi się wiosną.
Do drzwi słońca
do granic morza.
Tyle razy w myśli
zabierałam cię razem ze mną,
zabierałam cię razem ze mną,
razem ze mną.