Irena Jarocka - List ten na sercu połóż

List ten na sercu połóż,
w nim troski me i sny,
a pod imieniem
te krople przejrzyste
to są bezradne łzy.

Poradź, co począć dalej,
że czekasz na mnie, wiem,
a choć rozłąka trwa,
ja też każdego dnia,
też tulę cię przed snem.

Czy będziesz mógł powrócić
do swoich rodzinnych stron?
Nie mogę ziemi rzucić,
gdy matka tu, stary dom.

Pola, co ojciec zorał
i zasiał jeszcze sam…
Na pługu świeża rdza,
bezpańskie konie dwa —
co dalej robić mam?

Napisz, czy możesz wrócić,
z kopalnią rozstać się
i rzucić miasto
po prostu, bez żalu,
bo czuję, że już nie.

Piszę ten list w rozterce,
co dalej, sercem radź…
A może jednak też
na wieś już wrócić chcesz,
to daj natychmiast znać.

Wybiegłabym naprzeciw
tego dnia prędzej niż polny wiatr,
tu słonko jaśniej świeci,
a w kwiatach sad, cały sad.

Pola pochylą łany
do kolan tego dnia,
a stary wierny pies,
jak czeka, dobrze wiesz,
że czeka tak jak ja.

A w kwiatach sad, cały sad.

Pola pochylą łany
do kolan tego dnia,
a stary wierny pies,
jak czeka, dobrze wiesz,
że czeka tak jak ja.

A stary wierny pies,
jak czeka, dobrze wiesz,
że czeka tak jak ja.