Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Joanna Newsom
Popularne teksty
Joanna Newsom - Sawdust & Diamonds
Sawdust & Diamonds
Tekst dodał(a): kontuzjowana
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): nanoko
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): nanoko
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
From the top of the flight
Of the wide, white stairs
Through the rest of my life
Do you wait for me there?
There's a bell in my ears
There's a wide white roar
Drop a bell down the stairs
Hear it fall forevermore
Hear it fall forevermore
Drop a bell off of the dock
Blot it out in the sea
Drowning mute as a rock;
And sounding mutiny
There's a light in the wings
Hits this system of strings
From the side while they swing;
See the wires, the wires, the wires
And the articulation
In our elbows and knees
Makes us buckle as we couple in endless increase
As the audience admires
And the little white dove
Made with love, made with love:
Made with glue, and a glove, and some pliers
Swings a low sickle arc
From its perch in the dark
Settle down
Settle down my desire
And the moment I slept I was swept up in a terrible tremor
Though no longer bereft, how I shook and I couldn't remember
Then the furthermost shake drove a murthering stake in
And cleft me right down through my center
And I shouldn't say so, but I know that it was then, or never
Push me back into a tree
Bind my buttons with salt
And fill my long ears with bees
Praying: please, please, please,
Love, you ought not!
No you ought not!
Then the system of strings tugs on the tip of my wings
(cut from cardboard and old magazines)
Makes me warble and rise like a sparrow
And in the place where I stood, there is a circle of wood
A cord or two, which you chop and you stack in your barrow
It is terribly good to carry water and chop wood
Streaked with soot, heavy booted and wild-eyed;
As I crash through the rafters
And the ropes and pulleys trail after
And the holiest belfry burns sky-high
Then the slow lip of fire moves across the prairie with precision
While, somewhere, with your pliers and glue you make your first incision
And in a moment of almost-unbearable vision
Doubled over with the hunger of lions
'Hold me close', cooed the dove
Who was stuffed, now, with sawdust and diamonds
I wanted to say: why the long face?
Sparrow, perch and play songs of long face
Burro, buck and bray songs of long face!
Sing: I will swallow your sadness and eat your cold clay
Just to lift your long face
And though it may be madness, I will take to the grave
Your precious longface
And though our bones they may break, and our souls separate
- why the long face?
And though our bodies recoil from the grip of the soil
- why the long face?
In the trough of the waves
Which are pawing like dogs
Pitch we, pale-faced and grave,
As I write in my log
Then I hear a noise from the hull
Seven days out to sea
And it is the damnable bell!
And it tolls - well, I believe, that it tolls - for me!
It tolls for me!
And though my wrists and my waist seemed so easy to break
Still, my dear, I would have walked you to the very edge of the water
And they will recognise all the lines of your face
In the face of the daughter of the daughter of my daughter
and darling, we will be fine, but what was yours and mine
Appears to be a sandcastle that the gibbering wave takes
But if it's all just the same, then will you say my name:
Say my name in the morning, so I know when the wave breaks?
I wasn't born of a whistle or milked from a thistle at twilight
No, I was all horns and thorns, sprung out fully formed, knock-kneed and upright
So: enough of this terror
We deserve to know light
And grow evermore lighter and lighter
You would have seen me through
But I could not undo that desire
Oh-oh, oh-oh-oh desire
Oh-oh, oh-oh-oh desire
Oh-oh, oh-oh-oh-oh-oh-oh desire
From the top of the flight
Of the wide, white stairs
Through the rest of my life
Do you wait for me there
Of the wide, white stairs
Through the rest of my life
Do you wait for me there?
There's a bell in my ears
There's a wide white roar
Drop a bell down the stairs
Hear it fall forevermore
Hear it fall forevermore
Drop a bell off of the dock
Blot it out in the sea
Drowning mute as a rock;
And sounding mutiny
There's a light in the wings
Hits this system of strings
From the side while they swing;
See the wires, the wires, the wires
And the articulation
In our elbows and knees
Makes us buckle as we couple in endless increase
As the audience admires
And the little white dove
Made with love, made with love:
Made with glue, and a glove, and some pliers
Swings a low sickle arc
From its perch in the dark
Settle down
Settle down my desire
And the moment I slept I was swept up in a terrible tremor
Though no longer bereft, how I shook and I couldn't remember
Then the furthermost shake drove a murthering stake in
And cleft me right down through my center
And I shouldn't say so, but I know that it was then, or never
Push me back into a tree
Bind my buttons with salt
And fill my long ears with bees
Praying: please, please, please,
Love, you ought not!
No you ought not!
Then the system of strings tugs on the tip of my wings
(cut from cardboard and old magazines)
Makes me warble and rise like a sparrow
And in the place where I stood, there is a circle of wood
A cord or two, which you chop and you stack in your barrow
It is terribly good to carry water and chop wood
Streaked with soot, heavy booted and wild-eyed;
As I crash through the rafters
And the ropes and pulleys trail after
And the holiest belfry burns sky-high
Then the slow lip of fire moves across the prairie with precision
While, somewhere, with your pliers and glue you make your first incision
And in a moment of almost-unbearable vision
Doubled over with the hunger of lions
'Hold me close', cooed the dove
Who was stuffed, now, with sawdust and diamonds
I wanted to say: why the long face?
Sparrow, perch and play songs of long face
Burro, buck and bray songs of long face!
Sing: I will swallow your sadness and eat your cold clay
Just to lift your long face
And though it may be madness, I will take to the grave
Your precious longface
And though our bones they may break, and our souls separate
- why the long face?
And though our bodies recoil from the grip of the soil
- why the long face?
In the trough of the waves
Which are pawing like dogs
Pitch we, pale-faced and grave,
As I write in my log
Then I hear a noise from the hull
Seven days out to sea
And it is the damnable bell!
And it tolls - well, I believe, that it tolls - for me!
It tolls for me!
And though my wrists and my waist seemed so easy to break
Still, my dear, I would have walked you to the very edge of the water
And they will recognise all the lines of your face
In the face of the daughter of the daughter of my daughter
and darling, we will be fine, but what was yours and mine
Appears to be a sandcastle that the gibbering wave takes
But if it's all just the same, then will you say my name:
Say my name in the morning, so I know when the wave breaks?
I wasn't born of a whistle or milked from a thistle at twilight
No, I was all horns and thorns, sprung out fully formed, knock-kneed and upright
So: enough of this terror
We deserve to know light
And grow evermore lighter and lighter
You would have seen me through
But I could not undo that desire
Oh-oh, oh-oh-oh desire
Oh-oh, oh-oh-oh desire
Oh-oh, oh-oh-oh-oh-oh-oh desire
From the top of the flight
Of the wide, white stairs
Through the rest of my life
Do you wait for me there
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieZe szczytu lotu
Z białych, białych schodów
Przez resztę mojego życia
Czy czekasz na mnie tam?
W moich uszach jest dzwonek
Jest szeroki biały ryk
Upuść dzwon w dół schodów
Słysz, jak spada przez wieczność
Słysz, jak spada przez wieczność
Upuść dzwonek z doku
Ukryj jego znaczenie w morzu
Tonącego niemo jak kamień
Rozbrzmiewającego buntem
W tych skrzydłach jest światło
Uderzające w układ strun
Z boku, gdy się kołyszą
Ujrzyj kable, druty, depesze
I stawy, łączenia
W naszych kolanach i łokciach
Sprawiają że wyginamy się gdy się łączymy w nieskończonym wzroście
Co publiczność podziwia
I mały biały gołąb
Zrobiony z miłości, zrobiony z miłością,
Zrobiony z kleju, i rękawiczki, i kombinerek
Zakreśla niski sierpowy łuk
Ze swej grzędy w ciemności
Uspokój się
Uspokój, moje pragnienie
I w chwili gdy zasnęłam byłam już kłębkiem strasznego drżenia
Chociaż niczego nie pozbawiona, jakże drżałam i nie mogłam sobie przypomnieć
Potem najodleglejszy dreszcz rzucił morderczą stawkę do wnętrza
I rozciął mnie w dół przez środek
I nie powinnam tak mówić, ale wiedziałam, że było: teraz albo nigdy
Wepchnij mnie z powrotem w drzewo
Zwiąż moje guziki solą
I wypełnij me długie uszy pszczołami
Modląc się: proszę, proszę, proszę
Miłości, nie powinnaś!
Nie, tobie nie wolno!
A potem układ strun szarpie za czubki mych skrzydeł
(wyciętych z kartonu i ze starych gazet)
Sprawia, że świergoczę i wznoszę się jak wróbel
I w miejscu gdzie stałam, jest krąg drzew
Sznur albo dwa, które rąbiesz i upychasz na stosie
I strasznie jest dobrze nieść wodę i rąbać drwa
Poznaczonemu sadzą, o ciężkich butach i dzikich oczach
Gdy przepycham się przez krokwie
I liny i bloczki mnie śledzą
I podziurawiona dzwonnica pali wysokie niebo
Potem powolna warga ognia porusza się wzdłuż prerii, precyzyjnie
Podczas gdy, gdzieś indziej, kombinerkami i klejem czynisz swe pierwsze nacięcie
I w chwili niemal-nieznośnego widzenia
Zwiniętego z głodu lwiego
"Przytul mnie mocno", zaszeptał gołąb
Który był, teraz, wypchany trocinami i diamentami
Chciałam powiedzieć: Dlaczego taka smutna twarz?
Wróbel, grzęda i gra - piosenki o smutku na twarzy
Osioł, jeleń i ryk - piosenki o smutku na twarzy!
Śpiewaj: połknę twój smutek i zjem tą zimną glinę
Tylko by unieść smutek z twojej twarzy
I chociaż to chyba szaleństwo, wezmę do grobu
Twą cenną smutno-twarz
I chociaż nasze kości mogą się złamać, a dusze rozdzielić - dlaczegóż smutna twarz?
I choć nasze ciała cofają się przed objęciem ziemi - dlaczegóż smutna twarz?
W zagłębieniu fal
Uderzających łapami jak psy
Rozbijamy się my, bladzi i ponurzy
Jak piszę w swoim dzienniku
Potem słyszę hałas z kadłuba
Siedem dni wyszło dla morza
I to przez przeklęty dzwonek!
I on dzwoni - cóż, wierzę, że dzwoni - dla mnie!
On dzwoni dla mnie!
I choć me nadgarstki i talia wydawały się tak łatwe do zgniecenia
Wciąż, mój drogi, odprowadziłabym cię na sam kraniec wody
I oni rozpoznają wszystkie rysy twej twarzy
W twarzy córki, córki, mojej córki
I kochanie, będzie dobrze, ale co było twoje i moje
Okazuje się zamkiem z piasku który zabierają bełkoczące fale
A jeśli wszystko jest tym samym, czy mógłbyś powiedzieć moje imię:
Wypowiedz me imię o poranku, tak żebym wiedziała kiedy łamie się fala?
Nie urodziłam się z poświstu, nie wydojono mnie z ostu gdy zmierzchało
Nie, byłam pełna rogów i cierni, wyskoczyłam w pełni uformowana, z kolanami złączonymi i wyprostowana
Więc: wystarczy już strachu
Zasługujemy, by znać światło
I rosnąć nieskończenie lekkimi bardziej i bardziej
Podtrzymywałbyś mnie do końca,
Ale nie mogłam już cofnąć życzenia
Oh-oh, oh-oh-oh ta żądza
Oh-oh, oh-oh-oh ta żądza
Oh-oh, oh-oh-oh-oh-oh-oh ta żądza
Ze szczytu lotu
Z białych, białych schodów
Przez resztę mojego życia
Czy czekasz na mnie tam?
Z białych, białych schodów
Przez resztę mojego życia
Czy czekasz na mnie tam?
W moich uszach jest dzwonek
Jest szeroki biały ryk
Upuść dzwon w dół schodów
Słysz, jak spada przez wieczność
Słysz, jak spada przez wieczność
Upuść dzwonek z doku
Ukryj jego znaczenie w morzu
Tonącego niemo jak kamień
Rozbrzmiewającego buntem
W tych skrzydłach jest światło
Uderzające w układ strun
Z boku, gdy się kołyszą
Ujrzyj kable, druty, depesze
I stawy, łączenia
W naszych kolanach i łokciach
Sprawiają że wyginamy się gdy się łączymy w nieskończonym wzroście
Co publiczność podziwia
I mały biały gołąb
Zrobiony z miłości, zrobiony z miłością,
Zrobiony z kleju, i rękawiczki, i kombinerek
Zakreśla niski sierpowy łuk
Ze swej grzędy w ciemności
Uspokój się
Uspokój, moje pragnienie
I w chwili gdy zasnęłam byłam już kłębkiem strasznego drżenia
Chociaż niczego nie pozbawiona, jakże drżałam i nie mogłam sobie przypomnieć
Potem najodleglejszy dreszcz rzucił morderczą stawkę do wnętrza
I rozciął mnie w dół przez środek
I nie powinnam tak mówić, ale wiedziałam, że było: teraz albo nigdy
Wepchnij mnie z powrotem w drzewo
Zwiąż moje guziki solą
I wypełnij me długie uszy pszczołami
Modląc się: proszę, proszę, proszę
Miłości, nie powinnaś!
Nie, tobie nie wolno!
A potem układ strun szarpie za czubki mych skrzydeł
(wyciętych z kartonu i ze starych gazet)
Sprawia, że świergoczę i wznoszę się jak wróbel
I w miejscu gdzie stałam, jest krąg drzew
Sznur albo dwa, które rąbiesz i upychasz na stosie
I strasznie jest dobrze nieść wodę i rąbać drwa
Poznaczonemu sadzą, o ciężkich butach i dzikich oczach
Gdy przepycham się przez krokwie
I liny i bloczki mnie śledzą
I podziurawiona dzwonnica pali wysokie niebo
Potem powolna warga ognia porusza się wzdłuż prerii, precyzyjnie
Podczas gdy, gdzieś indziej, kombinerkami i klejem czynisz swe pierwsze nacięcie
I w chwili niemal-nieznośnego widzenia
Zwiniętego z głodu lwiego
"Przytul mnie mocno", zaszeptał gołąb
Który był, teraz, wypchany trocinami i diamentami
Chciałam powiedzieć: Dlaczego taka smutna twarz?
Wróbel, grzęda i gra - piosenki o smutku na twarzy
Osioł, jeleń i ryk - piosenki o smutku na twarzy!
Śpiewaj: połknę twój smutek i zjem tą zimną glinę
Tylko by unieść smutek z twojej twarzy
I chociaż to chyba szaleństwo, wezmę do grobu
Twą cenną smutno-twarz
I chociaż nasze kości mogą się złamać, a dusze rozdzielić - dlaczegóż smutna twarz?
I choć nasze ciała cofają się przed objęciem ziemi - dlaczegóż smutna twarz?
W zagłębieniu fal
Uderzających łapami jak psy
Rozbijamy się my, bladzi i ponurzy
Jak piszę w swoim dzienniku
Potem słyszę hałas z kadłuba
Siedem dni wyszło dla morza
I to przez przeklęty dzwonek!
I on dzwoni - cóż, wierzę, że dzwoni - dla mnie!
On dzwoni dla mnie!
I choć me nadgarstki i talia wydawały się tak łatwe do zgniecenia
Wciąż, mój drogi, odprowadziłabym cię na sam kraniec wody
I oni rozpoznają wszystkie rysy twej twarzy
W twarzy córki, córki, mojej córki
I kochanie, będzie dobrze, ale co było twoje i moje
Okazuje się zamkiem z piasku który zabierają bełkoczące fale
A jeśli wszystko jest tym samym, czy mógłbyś powiedzieć moje imię:
Wypowiedz me imię o poranku, tak żebym wiedziała kiedy łamie się fala?
Nie urodziłam się z poświstu, nie wydojono mnie z ostu gdy zmierzchało
Nie, byłam pełna rogów i cierni, wyskoczyłam w pełni uformowana, z kolanami złączonymi i wyprostowana
Więc: wystarczy już strachu
Zasługujemy, by znać światło
I rosnąć nieskończenie lekkimi bardziej i bardziej
Podtrzymywałbyś mnie do końca,
Ale nie mogłam już cofnąć życzenia
Oh-oh, oh-oh-oh ta żądza
Oh-oh, oh-oh-oh ta żądza
Oh-oh, oh-oh-oh-oh-oh-oh ta żądza
Ze szczytu lotu
Z białych, białych schodów
Przez resztę mojego życia
Czy czekasz na mnie tam?
Historia edycji tłumaczenia
| Płyty: |
Ys (2006) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (2):