Kagamine Len - Prisoner

Pewnego dnia, w pewnym miejscu, Jeden z więźniów
Zakochał się w dziewczynie po drugiej stronie ogrodzenia.
Taki smutek...
Smutek...


Pozbawiony wolności,
Jestem prześladowany.
Pomiędzy tobą i brudnym mną
Istnieje wielka przepaść
Przepaść
Napisałem list i złożyłem w samolot
Modląc się, by sięgnął cię poza barakami.
Odlatuj!
Odlatuj!


Oh, możliwość wydostania się stąd
Pewnego dnia...
To kłamstwo
Wiem to
Twa egzystencja sprawiła, że poczułem
Jakby wszystkie te kłamstwa stać się mogły prawdą
"Proszę, podejdź i porozmawiaj ze mną."
Nigdy nie zrozumiesz mej agonii


Jednakże twój widok
Jest moim małym szczęściem
Do następnego dnia
Od tego czasu, każdego dnia
Przez wiele dni i miesięcy


Twoje papierowe samolociki były
Moim szczęściem, szczęściem
Jednak ty
Nagle mi powiedziałaś, że
Musisz odejść, więc
Pa pa, pa pa


Ah, w tej agonii
Aż do tego momentu
Nie było dnia
W którym tyle bym płakał
Gdybym cię miał, nieważne jaka by była przyszłość
Czułem, jakby uśmiech mógł zakwitnąć na mej twarzy
Spotkałem cię, której imienia nawet nie znam
I poczułem, że przyszłość może być lepsza


Nie mogę cię zawołać
Ani za tobą pogonić
Ani nawet zostawić
Po prostu nie potrafię
W końcu, mój czas nadszedł


Zniknęłaś już
Ale całkiem bez żalu
Moje serce krzyczy; dlaczego?
Chciałbym jeszcze trochę pożyć
Chociaż nie czuję urazy


Ale, na końcu
"Chcę cię zobaczyć"
Dni, które z tobą spędziłem nie wrócą
Przypominam je sobie jak ostatni płomyk nadziei
To co mi dałaś, kawałek po kawałku
Stało się całym moim życiem
Pobliskie chwasty wirują w ciemnościach
A wśród nich piękny kwiat
Żyliśmy w całkiem innych światach
Ale desperacko wyciągnąłem do ciebie rękę


Proszę, jeżeli to koniec
Dajcie mi z nią porozmawiać
W tamtym małym, ciemnym, zamkniętym pokoju
Rozbrzmiewa tylko ten smutny głos
Z każdym oddechem
Moja pierś boli
Chciałbym chociażby
Dowiedzieć się
Jak masz na imię...