Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
La Dispute
Popularne teksty
La Dispute - Woman (Reading)
Woman (Reading)
Tekst dodał(a): BlackVelvet
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): illie
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): BlackVelvet
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
You in the living room
You on a Tuesday afternoon
A breeze seen when the curtains move
You by the window with both feet up on the couch
Where you sit and you read and I watch you
From the office the sunlight frames your silhouette
I think of lighting fireworks, I think of pirouettes
I idly write down observations on the scene
Like do the blueprints name the rooms alone?
Do we name them on our own?
We hardly live in there
You with a book propped on your knees
A breeze seen in your coffee steam
I’m in the office thinking back to rules of poetry
It’s fourteen lines, the last two rhyme, what does pentameter mean?
You in the living room
Legs bent at forty-five degrees
I write AB AB, try to find your rhyme scheme
I look for objects on the desk with which to sculpt your image best
What would I name this could I paint it “Woman (reading)?” “Girl (at rest)?”
I remember it so well watching you shifting your weight, turning the page, I can see it all there
Inside a living room where only I live and never go in
A role in name alone
And I pause where I am for a second when I hear your name
Sometimes I think I see your face in improbable places
Do those moments replay for you?
When I’m suddenly there and then won’t go away
When you’re sitting in the living room reading for the afternoon
Do you put your book down look and try to find me there?
Sometimes I think of all the people who lived here before us
How the spaces in the memories you make change the room from just blueprints
To the place where you live
When you leave here
When you go from a home
You take all that you own but the memories echo
On hardwood floor in the living room
Tore the carpet the scratches below that we found
And the wine stain on the couch
We got drunk and decided we’d still try to move it around
And I can’t tell what the difference is between the ones that we made and the ones that we didn’t make
They all conjure images still
Where you sit and you read in the sunlight aware that I watch
And I live alone now
Save for the echoes
I live alone now
Save for the echoes
You on a Tuesday afternoon
A breeze seen when the curtains move
You by the window with both feet up on the couch
Where you sit and you read and I watch you
From the office the sunlight frames your silhouette
I think of lighting fireworks, I think of pirouettes
I idly write down observations on the scene
Like do the blueprints name the rooms alone?
Do we name them on our own?
We hardly live in there
You with a book propped on your knees
A breeze seen in your coffee steam
I’m in the office thinking back to rules of poetry
It’s fourteen lines, the last two rhyme, what does pentameter mean?
You in the living room
Legs bent at forty-five degrees
I write AB AB, try to find your rhyme scheme
I look for objects on the desk with which to sculpt your image best
What would I name this could I paint it “Woman (reading)?” “Girl (at rest)?”
I remember it so well watching you shifting your weight, turning the page, I can see it all there
Inside a living room where only I live and never go in
A role in name alone
And I pause where I am for a second when I hear your name
Sometimes I think I see your face in improbable places
Do those moments replay for you?
When I’m suddenly there and then won’t go away
When you’re sitting in the living room reading for the afternoon
Do you put your book down look and try to find me there?
Sometimes I think of all the people who lived here before us
How the spaces in the memories you make change the room from just blueprints
To the place where you live
When you leave here
When you go from a home
You take all that you own but the memories echo
On hardwood floor in the living room
Tore the carpet the scratches below that we found
And the wine stain on the couch
We got drunk and decided we’d still try to move it around
And I can’t tell what the difference is between the ones that we made and the ones that we didn’t make
They all conjure images still
Where you sit and you read in the sunlight aware that I watch
And I live alone now
Save for the echoes
I live alone now
Save for the echoes
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTy w salonie
Ty we wtorkowe popołudnie
Podmuch widoczny kiedy zasłony się poruszają
Ty obok okna z obiema stopami na kanapie
Gdzie siedzisz i czytasz i obserwuję Ciebie
Z biura światło słoneczne oprawia Twoją sylwetkę
Myślę o świetle z fajerwerków, myślę o piruetach
Bezmyślnie zapisuje moje obserwacje na scenie
Jak plany samotnie nazywają pokoje?
Czy nazywamy je sami?
Prawie nigdy nie mieszkamy tam
Ty z książką opartą na Twoich kolanach
Podmuch widoczny w parze z Twojej kawy
Jestem w biurze sięgając pamięć wstecz do zasad poezji
To czternaście linijek, dwa ostatnie rymy, co oznacza pentametr?
Ty w salonie
Nogi naciągnięte do czterdziestu pięciu stopni
Piszę AB AB, spróbuj znaleźć swój system rymu
Szukam obiektów na biurku, z którymi mogę wyrzeźbić Twój obraz najlepiej
Jak mógłbym to nazwać, czy mogłem namalować to "kobieto (czytanie)?" "Dziewczyno (spokojna)?"
Pamiętam to tak dobrze oglądanie Ciebie zmieniającą swoją wagę, obracającą stronę, mogę zobaczyć to wszystko tam
Wewnątrz salonu gdzie tylko ja żyje i nigdy nie wchodzę
Rola w samotnym imieniu
I zatrzymuje się gdzie jestem przez sekundę kiedy słyszę Twoje imię
Czasem myślę, że widzę Twoją twarz w nieprawdopodobnych miejscach.
Czy tamte momenty powtarzają się dla Ciebie?
Kiedy nagle jestem tam i wtedy nie odejdę
Kiedy siedzisz w salonie czytając podczas popołudnia
Czy odkładasz swoją książkę na dół, popatrz i próbuj znaleźć mnie tam?
Czasem myślę o wszystkich ludziach, którzy mieszkali tutaj przed nami
Jak pomieszczenia w pamięciach mogą zmienić pokój tylko z planów
Na miejsce gdzie żyjemy
Kiedy zostawiasz tutaj
Kiedy wychodzisz z domu
Bierzesz wszystko co do Ciebie należy lecz echo pamięci
Na twardej drewnianej podłodze w salonie
Rozedrzyj dywan porysowania pod spodem, które znaleźliśmy
I plama po winie na podłodze
Upiliśmy się i zdecydowaliśmy, że będziemy nadal próbować przesuwać to
I nie mogę powiedzieć jaka jest różnica pomiędzy tym co zrobiliśmy i tym czego nie zrobiliśmy
To wszystko nadal wywołuje obrazy
Gdzie siadasz i czytasz w promieniach słońca świadomie kiedy obserwuję
I teraz żyje samotnie
Uratowany od echa
Teraz żyje samotnie
Uratowany od echa
Ty we wtorkowe popołudnie
Podmuch widoczny kiedy zasłony się poruszają
Ty obok okna z obiema stopami na kanapie
Gdzie siedzisz i czytasz i obserwuję Ciebie
Z biura światło słoneczne oprawia Twoją sylwetkę
Myślę o świetle z fajerwerków, myślę o piruetach
Bezmyślnie zapisuje moje obserwacje na scenie
Jak plany samotnie nazywają pokoje?
Czy nazywamy je sami?
Prawie nigdy nie mieszkamy tam
Ty z książką opartą na Twoich kolanach
Podmuch widoczny w parze z Twojej kawy
Jestem w biurze sięgając pamięć wstecz do zasad poezji
To czternaście linijek, dwa ostatnie rymy, co oznacza pentametr?
Ty w salonie
Nogi naciągnięte do czterdziestu pięciu stopni
Piszę AB AB, spróbuj znaleźć swój system rymu
Szukam obiektów na biurku, z którymi mogę wyrzeźbić Twój obraz najlepiej
Jak mógłbym to nazwać, czy mogłem namalować to "kobieto (czytanie)?" "Dziewczyno (spokojna)?"
Pamiętam to tak dobrze oglądanie Ciebie zmieniającą swoją wagę, obracającą stronę, mogę zobaczyć to wszystko tam
Wewnątrz salonu gdzie tylko ja żyje i nigdy nie wchodzę
Rola w samotnym imieniu
I zatrzymuje się gdzie jestem przez sekundę kiedy słyszę Twoje imię
Czasem myślę, że widzę Twoją twarz w nieprawdopodobnych miejscach.
Czy tamte momenty powtarzają się dla Ciebie?
Kiedy nagle jestem tam i wtedy nie odejdę
Kiedy siedzisz w salonie czytając podczas popołudnia
Czy odkładasz swoją książkę na dół, popatrz i próbuj znaleźć mnie tam?
Czasem myślę o wszystkich ludziach, którzy mieszkali tutaj przed nami
Jak pomieszczenia w pamięciach mogą zmienić pokój tylko z planów
Na miejsce gdzie żyjemy
Kiedy zostawiasz tutaj
Kiedy wychodzisz z domu
Bierzesz wszystko co do Ciebie należy lecz echo pamięci
Na twardej drewnianej podłodze w salonie
Rozedrzyj dywan porysowania pod spodem, które znaleźliśmy
I plama po winie na podłodze
Upiliśmy się i zdecydowaliśmy, że będziemy nadal próbować przesuwać to
I nie mogę powiedzieć jaka jest różnica pomiędzy tym co zrobiliśmy i tym czego nie zrobiliśmy
To wszystko nadal wywołuje obrazy
Gdzie siadasz i czytasz w promieniach słońca świadomie kiedy obserwuję
I teraz żyje samotnie
Uratowany od echa
Teraz żyje samotnie
Uratowany od echa
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):