Myśli Rozczochrane Wiatrem Zapisane - Pieśń o driadzie

Oczy płonęły mi blaskiem a d

Biegłam wśród świętych drzew E a

Ich nieme błogosławieństwo a d

Prowadziło mnie a E a

Ich nieme błogosławieństwo d a

Prowadziło mnie d E a



Szum dąbrowy mi orzekł

Nie są do nas podobni

Cześć tylko sobie oddają

Żyć pośród nas niegodni

Cześć tylko sobie oddają

Żyć pośród nas niegodni



W dłoniach niosłam nadzieję

A w sercu dziwny niepokój

Chciałam spotkać człowieka

Gdy dzień zanurzał się w mroku

Chciałam spotkać człowieka

Gdy dzień zanurzał się w mroku



Ujrzałam jego nad wodą d E

Nad wodą piękną i czystą d G a

Z innego świata urodą d E

Zachwycił, a potem czar prysnął d E a





Ukradkiem przeniknął mi duszę

Żarem co szkarłat wybiela

Czy to możliwe że człowiek

Driadę onieśmiela

Czy to możliwe że człowiek

Driadę onieśmiela



Zamarłam w oczekiwaniu

Pod wzrokiem błękitnym jak morze

Poczułam tępy ból w skroniach

On wyrył swe imię na korze

Poczułam tępy ból w skroniach

On wyrył swe imię na korze



Uciekłam w rozpaczy do kręgu

Nocą głuchą i ciemną

Choć serce wciąż gore i krwawi

Nie będę mu wzajemną

Choć serce wciąż gore i krwawi

Nie będę mu wzajemną



Ujrzałam jego nad wodą d E

Nad wodą piękną i czystą d G a

Z innego świata urodą d E

Zachwycił, a potem czar prysnął d E a