Paweł Czekalski - Xiężyca Czas

Xiężyca czas i oczekiwanie,
Tu się stanie, co ma stać się, jest tak jak nam się wydaje.
Przy ogniu kadzidło, ludzie jak postaci z bajek,
Mieszają się zwyczaje nad czajem ponad krajem.

Tajemnica do odkrycia bardzo różne ma oblicza.
Gdy słowa coraz prostsze - tylko sercem się zachwycać.
Na ciebie Siostro liczę, ciebie Bracie też w to wliczam,
Do tego, co jest sensem mojego tutaj bycia.

Za kolejnym końcem drogi widać nowe końce.
Czasem w najciemniejszą noc coś świeci tak jak słońce.
Czasem trzeba przegrać, żeby u kresu zwyciężyć.
Czasem i w upalne dni się gapi na nas Xiężyc.

Gdy zatoczysz pełne koło, idą nowe questy.
Często ktoś z nas nie chce być tym, kim jest, no a jest tym.
Płynie życie rzeką wartko i szeroko.
Czasem do patrzenia na coś nie wystarczy oko.

Czasem na odkrytym świecie znajdziesz nowe lądy.
Często wcale tego nie chcesz, a wydajesz sądy.
Czasem musisz być osobą, która cię pocieszy.
Często z odkrywaniem rzeczy nie trzeba się spieszyć.

Aż słońca czas czekanie, aż tu świt się stanie.
Światłem świeżym malowanie, drzewa, paproć jak ornament.
Ja w tym, ty w tym, by w tym wytrwać, co się stanie.
A skąd mam wiedzieć, kiedy ścieżek coraz większe poplątanie.

Wioska w trakcie rozwoju, to już jest wspólne działanie.
Działa wiedza, sprzedać nie da, tylko rozdać i odwiedzać.
Rejony wiedzy nowe, wiesz coś to, to nosisz w sobie.
Tak naprawdę poznaj prawdę, że tak właśnie żyć ma człowiek.

Za kolejnym końcem drogi...