Peo-ete-ik - Bon Voyage

Kiedy patrzę na to z perspektywy czasu, wszystko inne jest
Opowieść mitem, łączę ją z bitem.

Nullo:
Kroczą za mną i drogą samotnie nogi niosą,
Czarną parną nocą, pardon, jeśli skłamię,
Nagle ciszy przerwanie, za plecami tupanie, skamlanie,
O Panie! Obracam wzrok, a tuż obok o krok,
Doberman wielki jak smok, on i ja to już tłok,
Więc ucieczka, w porywie rwie za mną wściekła bestia,
To nie warkot pieska, coraz większa presja i agresja,
Inna kwestia to że, na tym torze coraz węższa bieżnia,
Oo niee! Żeby tylko nie dopadł mnie!
Bo pysk ma cały w pianie, pewnie zgubił kaganiec,
Nagle potknięcie o kamień i z dobermanem spotkanie,
Pewnie porwie mi ubranie, widzę jego zęby białe,
Swoje ślepia wlepia w moje sparaliżowanie gały,
Unieruchomiony cały, wyczerpany, potem zlany,
Koniec jest gwarantowany, nieee!

Do nogi Barry, chodź tu Barry, zostaw pana.

Kiedy patrzę na to z perspektywy czasu, wszystko inne jest
Opowieść mitem, łączę ją z bitem.

Pork:
Memento, nigdy moro na molo, moro-maraton, całą watahą,
Morze Polskie żadna Kreta, zawinięta bleta, tableta,
Spotkanie kobieta - nimfomanka,
Lecz mając mnie pewnego ranka jak baranka,
Wielka draka, miała chłopaka,
Kataklizm tej reakcji w akcji wróżył liczne turbulencje,
Pieprzysz - to mówiłem twardej szczęce,
Zwyciężyły hormony, uraczony przez sfermentowane feromony,
Które wydzielała jak dezo freon,
Obiecując podróż w stylu Kapitana Nemo,
Kusząc jak małolatki dyskotekowy neon,
No i psikus, figiel, hokus-pokus, zawsze był jakiś sposób,
Gorący piasek, plaża, lecz fama romansowania,
Obiegła w tempie wyładowania przez piorunochron miastu,
I odkryłem lecz nie jak Da Gama Vasco, Fiasco ukryte pod maską,
Od razu była tego pewna, gniewna atmosfera,
Międzyzdrojska afera, no i asta la vista dla mnie,
Przyjemności basta, na ulicach tego miasta,
A więc taxa na maksa, na peron ewakuacja,
Za burze na wakacjach gracjas, dzięki mała Francja

I co myślałeś że spierdolisz ? Tu cie mam !!!

Kiedy patrzę na to z perspektywy czasu, wszystko inne jest
Opowieść mitem, łączę ją z bitem.

Szad:
Hermetycznie zamknięci w szirokotorze pacjenci,
Sfurani na maxa i stary, jaka to była jazda,
Ale co tam, do do dodam, bo ta przygoda,
To na nudę metoda złota, wczuj się
Muza na full gra, dookoła dżungla,
Szeroko reflektory jak promienie ultrafioletowe,
Rzucają blask na drogę,
Suniemy grubo ponad setkę i kolo gasi światła,
Czarna barwa zalała nas jak magma,
Wkomponowany w fotel tonę w jego kształcie,
Przerażony coraz bardziej, wokół kontury toną w mroku,
Nie mogę oderwać wzroku, na czole krople potu nie bez powodu,
Szirokotorem do przodu, od spodu samochodu asfalt,
Z którego zostaje miazga, płaska maska przed siebie prze,
Łaska nad powietrzem, do do do diabła, nie mogę opanować pulsu,
Żeby tylko w bok nie zjechał, z wytyczonego kursu, pod wpływem impulsu,
Proszę Panie Boże, tylko prowadź nas po torze, argumentem może to,
Że wierzę szczerze, nagle znów szeroko reflektory zabłysły jak gwiazdy, uff...

Kiedy patrzę na to z perspektywy czasu, wszystko inne jest
Opowieść mitem, łączę ją z bitem.