Pudell - Zatrzymać myśli

1.
Chociaż raz chciałbym na chwile zniknąć,
zagłuszyć swoje myśli albo do nich przywyknąć,
albo zamilknąć na wieki i więcej o nic nie pytać,
zapomnieć co kto z kim, jakby ko pytał.

Zagłuszyć raz na czas ten fałsz, pokazać prawdę,
albo nie stawiać więcej życia na jedną kartę,
przestać już kochać innych, przebaczać wszystkim,
bo przecież jeden krok od miłości do nienawiści.

skąpani wszyscy w grzechach naszego świata,
nie jestem idealny, sam mam kłamce brata,
się bratam z nim sam ze sobą, niewolnik kata,
co kara za kłamania łzami, chcąc mnie omamić.

nie chce zostawać z nim sam na sam nigdy więcej,
to przecież ja a nie on i nikt więcej,


reff.
Umiem więcej niż czas, chociaż raz stanąć w miejscu,
zapomnieć o tym co nie ma już sensu,
wyrzucić to, co trzymam wciąż w sercu,
i przez chwile skupić się na innym przejściu,
przez życie chociaż bywa okrutne,
to nie chce jak debil rozmyślać nad jutrem,
co będzie to będzie, nie sięgnę po wódkę,
nie chce obudzić się, z podwójnym smutkiem.




2.
Mógłbym zatrzymać się, i więcej już nie mówić nic,
nie szukać drogi z wyjścia, tylko zacząć co dzień pić,
w połowie drogi poddać się i jak przegrany upaść,
zostawić wszystko, nie iść dalej już w dziurawych butach.

Zamknąć powieki już na wieki i odstawić tlen,
zacząć koczować w nocy, i przesypiać cały dzień,
nałykać prochów się choć wiem że to niezdrowo,
myśląc że choć na chwile będzie wtedy kolorowo.

Wiadomo, nie zmieni się tak szybko życie w 1 dzień,
prędzej popełni samobójstwo, mój własny cień,
nie jestem tutaj by nad sobą się rozczulać,
po prostu lubię czasem tak trochę pozamulać.

Po wczuwać się w to co czuje i co mnie otacza,
choć czasem momentalnie natłok zdarzeń mnie przytłacza,
zatacza się znowu koło moich niepowodzeń,
to życie, pod górkę wciąż, i tak co dzień.