Rosalía - Pienso en tu mirá (Cáp. 3: Celos)

Boje się, gdy wychodzisz,
uśmiechając się do całej ulicy,
bo wtedy wszyscy mogą zobaczyć,
dołeczki pojawiające się na twojej twarzy.

I wiatru, który powiewa przy Tobie
za to, że unosi twoje włosy
I złota, które nosisz,
za to, że zwisa z twojej szyi
I nieba i księżyca,
bo chcesz na nie patrzeć.
Nawet wody, którą pijesz,
za to, że zwilża twoje usta.

Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu
Myślę o twoim spojrzeniu

Boje się, gdy wychodzisz,
uśmiechając się do całej ulicy,
bo wtedy wszyscy mogą zobaczyć,
dołeczki pojawiające się na twojej twarzy.

Boje się, gdy wychodzisz,
uśmiechając się do całej ulicy,
bo wtedy wszyscy mogą zobaczyć,
dołeczki pojawiające się na twojej twarzy.

Tak piękny, że aż zastraszający,
Przeraża mnie, gdy milczysz,
Tak zimny jak śnieg
spadający z nieba,
Gdy przechodzisz przez drzwi,
Mam wrażenie, już nigdy nie wrócisz,
I jeżeli ja nie złapię cię mocno,
będę czuła, że to była moja wina

Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś
Myślę o twoim spojrzeniu, jest jak gwóźdź, jak pocisk przebijający pierś

Myślę o twoim spojrzeniu,
Myślę o twoim spojrzeniu,

Boje się, gdy wychodzisz,
uśmiechając się do całej ulicy,
bo wtedy wszyscy mogą zobaczyć,
dołeczki pojawiające się na twojej twarzy.

Boje się, gdy wychodzisz,
uśmiechając się do całej ulicy,
bo wtedy wszyscy mogą zobaczyć,
dołeczki pojawiające się na twojej twarzy.