Skor - Dalej pójdę sam

Tam, dokąd iść każe mi cały ten ich chory świat,
nie ma nic oprócz dni, które już na pamięć znam.
Daj mi żyć, daj mi iść drogą, która będę chciał
albo milcz, nie mów nic, a ja dalej pójdę sam.

Nie każ mi wkładać masek, nie chcę recept na sen,
to moja walka z czasem, więc nie mów, że go tracę.
Byłem tu w świecie kaset, świat kompaktów umiera,
a ja wtedy i teraz raczej nie musiałem wybierać.
Gdy partacze kierat przykuwali do pleców,
świat muzyki w dupę im wsadził tę dźwignię biznesu.
Weź, kurwa, się przesuń z tym legalem na koncie,
mam w undergroundzie poparcie większe niż ty kiedykolwiek
i kocham insomnię, gdy noc przynosi mi wenę,
a potem staję na scenie i wiem, co ma znaczenie
i nie cenię tego, co w cenie jest dla ciebie i dla nich,
gdy wciąż sinusoidami kroczę po granicach grani,
aż na szczyt kolejami losu prowadzony ot tak,
a ty pozostając w modłach i tak się, kurwa, poddasz.
Rzeczywistość jest podła, ale daje nam wybór,
aby grać, będąc jednym z trybów albo patrzeć z trybun.

Tam, dokąd iść każe mi cały ten ich chory świat,
nie ma nic oprócz dni, które już na pamięć znam.
Daj mi żyć, daj mi iść drogą, która będę chciał
albo milcz, nie mów nic, a ja dalej pójdę sam.

Moje słowa będą płonąć, nie pozostawiając dymu,
młodość, której, kurwa, za nic nie chcę nabić w cybuch.
Jeszcze więcej piguł, modyfikuj rzeczywistość,
lecz milcz, ziom, jeśli nie szukasz drogi, aby wyjść stąd.
To wszystko, epoki kres, odpowiedź, kto kim jest
i dokąd chcemy biec w tej melancholii miejsc.
Gubić sens umie każdy, lecz nie każdy odnajduje,
czujesz? To pulsuje, niknie w katalogu ujęć.
Wraca echo i maluje tu obraz bycia człowiekiem,
a nie, że płacę bekiel, napierdalam tekę, aż poryje dekiel.
Rap jest lekiem i drogą, którą podążam,
lecz niektórych sławy żądza zaczęła już tu pogrążać.
Nie mów mi o pieniądzach, mam ręce, to zapierdalam,
a przez to tylko wiara w to odnajduje czas na rap.
Włożyłem tyle starań, tyle pragnień i prawd,
więc, jeśli nie rozumiesz, milcz, dalej pójdę sam.

Tam, dokąd iść każe mi cały ten ich chory świat,
nie ma nic oprócz dni, które już na pamięć znam.
Daj mi żyć, daj mi iść drogą, która będę chciał
albo milcz, nie mów nic, a ja dalej pójdę sam.