Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Sopor Aeternus - Children Of The Corn
Children Of The Corn
Tekst dodał(a): bppremiera
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): joeldevries
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): frodo67
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
There's not a shred of beauty here,
Residing in the human flesh
There's only sadness and confusion,
And the stench of shit and death.
In moments dull of self-pity,
Of insufficiency and doubt,
I catch myself black handed thief,
Wishing that there'd be someone else.
Sometimes ghosts are passing through,
The mind both labyrinth and tomb,
And yet its still unrivaled here,
Because things aren't born,
Only ideas
Are sleeping safely
Far beyond the horrors of decay.
And they are sacred and immortal
Because they never have to fade.
Thumbing at times half-heartedly
Through flipbooks of a lonely child,
Old silent movies shake and flicker,
In the dark theater between my thighs,
Then countless are the handsome limbs,
That wildly jump and hop
Soulless bodies unspecified
As they are numberless and cropped.
When you close your tired eyes
Does he then join you in this place?
Will he cross over, share your dream
Or does he vanish on the doorstep
All to quickly disappear.
Alas! Reality is such a crippled whore
All mortal things are sick and rotten to the core,
Only the mind, a frail but kingly jewel,
Gives birth to beauty love and truth.
So why not stay and forever make a home,
In the darkness of the only place,
You know you can belong?
In a land, sublime that some call fantasy
Our only hope of love
Or immortality.
There's not a shred of beauty here,
Residing in the human flesh
There's only sadness and confusion,
And the stench of shit and death.
Residing in the human flesh
There's only sadness and confusion,
And the stench of shit and death.
In moments dull of self-pity,
Of insufficiency and doubt,
I catch myself black handed thief,
Wishing that there'd be someone else.
Sometimes ghosts are passing through,
The mind both labyrinth and tomb,
And yet its still unrivaled here,
Because things aren't born,
Only ideas
Are sleeping safely
Far beyond the horrors of decay.
And they are sacred and immortal
Because they never have to fade.
Thumbing at times half-heartedly
Through flipbooks of a lonely child,
Old silent movies shake and flicker,
In the dark theater between my thighs,
Then countless are the handsome limbs,
That wildly jump and hop
Soulless bodies unspecified
As they are numberless and cropped.
When you close your tired eyes
Does he then join you in this place?
Will he cross over, share your dream
Or does he vanish on the doorstep
All to quickly disappear.
Alas! Reality is such a crippled whore
All mortal things are sick and rotten to the core,
Only the mind, a frail but kingly jewel,
Gives birth to beauty love and truth.
So why not stay and forever make a home,
In the darkness of the only place,
You know you can belong?
In a land, sublime that some call fantasy
Our only hope of love
Or immortality.
There's not a shred of beauty here,
Residing in the human flesh
There's only sadness and confusion,
And the stench of shit and death.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNawet marny skrawek piękna
Nie mieszka w ludzkim ciele,
A tylko smutek i niepewność
I odór gówna i śmierci.
W przytłaczających chwilach użalania się nad sobą,
Poczucia niekompletności i zwątpienia,
Sama siebie przyłapuję na gorącym uczynku
Myśli o tym, by mógłby tu być ktoś jeszcze.
Czasem duchy przenikają na wskroś
Umysł - zarówno Labirynt, jak i Grobowiec
Lecz tu wciąż jestem niepokonana
Albowiem nic jeszcze się nie narodziło,
A wyłącznie Idee
Śpią bezpiecznie
Daleko od okropności rozkładu
I święte są, i nieśmiertelne,
Albowiem nigdy nie zgasną.
Bez przekonania kartkuję animowane obrazki
Z książeczki samotnego dziecka,
Stare nieme filmy drżą i migoczą,
W mrocznym kinie pomiędzy mymi udami,
Niezliczone kończyny
Dziko podskakują i wierzgają,
Bezduszne, niedookreślone ciała,
Niezliczone i pokawałkowane.
Kiedy zamkniesz zmęczone oczy,
Czy on dołączy do ciebie w tym miejscu?
Czy przekroczy granicę, będzie dzielić twój sen,
Czy też zniknie na progu,
A wszystko rozpłynie się w powietrzu?
Ale niestety, jakąż kulawą kurwą jest rzeczywistość,
Wszystko co śmiertelne jest chore i przeżarte zgnilizną do wnętrza,
Tylko umysł - kruchy, ale królewski klejnot,
Może zrodzić piękno, miłość, prawdę.
Czemu więc nie zostać i nie zamieszkać na zawsze,
W ciemności jedynego miejsca,
O którym wiesz, że do niego przynależysz?
W subtelnym świecie, który niektórzy nazywają fantazją,
Naszą jedyną nadzieją na miłość,
Lub nieśmiertelność.
Nawet marny skrawek piękna
Nie mieszka w ludzkim ciele
A tylko smutek i niepewność
I odór gówna i śmierci.
Nie mieszka w ludzkim ciele,
A tylko smutek i niepewność
I odór gówna i śmierci.
W przytłaczających chwilach użalania się nad sobą,
Poczucia niekompletności i zwątpienia,
Sama siebie przyłapuję na gorącym uczynku
Myśli o tym, by mógłby tu być ktoś jeszcze.
Czasem duchy przenikają na wskroś
Umysł - zarówno Labirynt, jak i Grobowiec
Lecz tu wciąż jestem niepokonana
Albowiem nic jeszcze się nie narodziło,
A wyłącznie Idee
Śpią bezpiecznie
Daleko od okropności rozkładu
I święte są, i nieśmiertelne,
Albowiem nigdy nie zgasną.
Bez przekonania kartkuję animowane obrazki
Z książeczki samotnego dziecka,
Stare nieme filmy drżą i migoczą,
W mrocznym kinie pomiędzy mymi udami,
Niezliczone kończyny
Dziko podskakują i wierzgają,
Bezduszne, niedookreślone ciała,
Niezliczone i pokawałkowane.
Kiedy zamkniesz zmęczone oczy,
Czy on dołączy do ciebie w tym miejscu?
Czy przekroczy granicę, będzie dzielić twój sen,
Czy też zniknie na progu,
A wszystko rozpłynie się w powietrzu?
Ale niestety, jakąż kulawą kurwą jest rzeczywistość,
Wszystko co śmiertelne jest chore i przeżarte zgnilizną do wnętrza,
Tylko umysł - kruchy, ale królewski klejnot,
Może zrodzić piękno, miłość, prawdę.
Czemu więc nie zostać i nie zamieszkać na zawsze,
W ciemności jedynego miejsca,
O którym wiesz, że do niego przynależysz?
W subtelnym świecie, który niektórzy nazywają fantazją,
Naszą jedyną nadzieją na miłość,
Lub nieśmiertelność.
Nawet marny skrawek piękna
Nie mieszka w ludzkim ciele
A tylko smutek i niepewność
I odór gówna i śmierci.
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Anna-Varney Cantodea Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka (producent): |
Anna-Varney Cantodea |
| Rok wydania: |
2011 |
| Płyty: |
Children of the Corn |
Komentarze (0):