Stan Borys - Parlando

Wiatr i tylko wiatr podsłuchiwał pod drzwiami
niewymierny wiatr, wiatr jak teatralny rekwizyt.
I wszystko ten wiatr mówił: że nie rozstawaliśmy się nigdy,
że byliśmy zawsze razem tak jak w tej chwili obok siebie.
Niedługo już zbudzimy się w piękny letni dzień,
sami będziemy tym pięknym dniem, nagrzanym cieniem lip, słońcem wśród gałęzi,
para rozśpiewanych pszczół, spoczynkiem żniwiarzy i złotem ich kłosów...
a wieczorem o zachodzie słońca będziemy ukwieconym stawem,
blaskiem co przelewa się ponad polami - będziemy wszystkim,
wszystkim co jest miłe i dobre dla oka, wszystkim co przyjemnie jest mieć
i czym przyjemnie oddychać... wszystkim -
resztę podarujemy światu.
T a k m ó w i ł w i a t r.