Tamaki - Mind Game

W zakamarkach miasta o barwach szarości widziałam sny
Które nie były niczym więcej jak moją wyobraźnią,
zaczęłam rozważać znaczenie mojej własnej egzystencji.

Jednak nie znam już siebie, czy snów, bądź prawdy. Nadal...Jeszcze...

W tym świecie pytam samą siebie "Co właściwie mogę zrobić?"
Czuje, że to twój uśmiech powiedział mi o tym
i poczułam się jak oślepiona światłem.
Tak, właśnie tak to poczułam.

By złapać kruche sny ludzie porzucą wszystko, nawet wieczną prawdę.
(Chce wierzyć.) To byłeś ty, ty sam,
który przyniosłeś światło mojemu dniu jutrzejszemu wiecznego smutku.
Na zawsze będziemy dzielić oba przeszłość i przyszłość.

Pośrodku idealnego istnienia, emocje same w sobie zaczynają znikać w szaleństwie.
Wtedy ktoś usłyszał głos prawdziwej mnie.

Jednak nie mogę znać już siebie, czy tego kim jestem, bądź kłamstw. Nie, nie mogę...

W tym świecie, czy nadejdzie w końcu dzień kiedy będziemy mogli śmiać się razem?
Obietnica która wymieniliśmy się kłamstwami w naszych sercach, wryta w moje własne bicie serca.
Jednak nie będę jedynie czekać i wierzyć, będę iść naprzód.

Wszyscy noszą swą własną bolesną przeszłość w swoich sercach
w czasie gdy ich sny wytrawiają się w pełne nadziei.

Tłumione uczucia które ulatują ku niebu są wolne,
szukając czegoś w ciemności.
Czego szukają i co chcą osiągnąć, zastanawiam się?
Od kiedy tylko zaczęłam przechowywać tą ulotną nadzieje,
Czuję się jakbym znalazła odpowiedź.
Tak, znalazłam.

Wiem czemu ludzie, nawet jeśli tak bardzo boją się odrzucenia i bólu,
pragną obopólnej miłości.
By posiąść ulotne i kruche sny, są gotowi nawet zniszczyć wieczną prawdę.
Nawet jeśli ten świat negował by moją nadzieje, to byłeś ty, ty sam,
który uświadomiłeś mnie o niegasnącym świetle.
Na zawsze będziemy dzielić oba przeszłość i przyszłość.