Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
The Rumjacks
The Rumjacks - The Black Matilda
The Black Matilda
Tekst dodał(a): Pozytywka41
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Wojtex99
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Pozytywka41
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
By the windy shores o Canada bay I broke my fast for Lucia’s day,
A beguiling figure she blew my way & rattled me rovin’ heart,
The snipers crack, the metronome of pricy heels on polished stone,
That I were soon to call my own by way o’ the ancient art.
I were cozened by a whiff-o-the-whim that scours the Costa harryin’,
The likes o’ men who’ve lost the lamp, the rudderless and bewildered,
The sands below are littered wi’ bones o’ those who’ve taken a belly o’ stones,
And turned their backs on wives & homes to follow the black Matilda.
Ho-ro m’lovelies cross yer hearts & hope to die,
If e’er ye’re drawn beneath a murky fathom of her eye,
Ho-ro my lovelies kiss yer arse a fond goodbye,
Ye’ll never again be able to lift yer head so bloody high.
For even the boys of Inverary know, from Tortuga to Jericho,
She took three hundred souls below off the deck o’ the Andalusia,
The poets and the Sages tried to warn us down the ages,
Their blood drips from the pages where they tell o’ the Black Matilda.
She pursed her lips & spun a tune as fine as any silk cocoon,
That’s ever left McEacherns loom & held me there in a tawper,
A bastard I was born y’ken? I lived as tho’ I’d never end,
I’ll die a disenchanted man, they’ll bury me as a pauper,
For men have drowned & men have swung, the brig at Iron Cove were hung,
Wi’ a garland of the old, the young, all battered & unfamiliar,
Theres no poetry theres no tune, no point in howlin’ at the moon,
A caution to ye very soon ye’ll waltz yer Black Matilda.
Ho-ro m’lovelies cross yer hearts & hope to die,
If e’er ye’re drawn beneath a murky fathom of her eye,
Ho-ro my lovelies kiss yer arse a fond goodbye,
Ye’ll never again be able to lift yer head so bloody high.
For even the boys of Inverary know, from Tortuga to Jericho,
She took three hundred souls below off the deck o’ the Andalusia,
The poets and the Sages tried to warn us down the ages,
Their blood drips from the pages where they tell o’ the Black Matilda.
By the windy shores O’ Canada bay I blew my friggin brains away,
Its not as tho’ i’m proud to say, its not as tho I coulda killed her,
I’m off to Hells begotten shores where men like me have sailed before,
And they shall sail forever more in the name o’ the Black Matilda.
Ho-Ro m’lovelies cross yer hearts & hope to die,
Its enough to make ye cry, enough to make ye cry!
Ho-Ro m’lovelies kiss yer arse a fond goodbye,
Its enough to make ye cry, enough to make ye DIE!..
A beguiling figure she blew my way & rattled me rovin’ heart,
The snipers crack, the metronome of pricy heels on polished stone,
That I were soon to call my own by way o’ the ancient art.
I were cozened by a whiff-o-the-whim that scours the Costa harryin’,
The likes o’ men who’ve lost the lamp, the rudderless and bewildered,
The sands below are littered wi’ bones o’ those who’ve taken a belly o’ stones,
And turned their backs on wives & homes to follow the black Matilda.
Ho-ro m’lovelies cross yer hearts & hope to die,
If e’er ye’re drawn beneath a murky fathom of her eye,
Ho-ro my lovelies kiss yer arse a fond goodbye,
Ye’ll never again be able to lift yer head so bloody high.
For even the boys of Inverary know, from Tortuga to Jericho,
She took three hundred souls below off the deck o’ the Andalusia,
The poets and the Sages tried to warn us down the ages,
Their blood drips from the pages where they tell o’ the Black Matilda.
She pursed her lips & spun a tune as fine as any silk cocoon,
That’s ever left McEacherns loom & held me there in a tawper,
A bastard I was born y’ken? I lived as tho’ I’d never end,
I’ll die a disenchanted man, they’ll bury me as a pauper,
For men have drowned & men have swung, the brig at Iron Cove were hung,
Wi’ a garland of the old, the young, all battered & unfamiliar,
Theres no poetry theres no tune, no point in howlin’ at the moon,
A caution to ye very soon ye’ll waltz yer Black Matilda.
Ho-ro m’lovelies cross yer hearts & hope to die,
If e’er ye’re drawn beneath a murky fathom of her eye,
Ho-ro my lovelies kiss yer arse a fond goodbye,
Ye’ll never again be able to lift yer head so bloody high.
For even the boys of Inverary know, from Tortuga to Jericho,
She took three hundred souls below off the deck o’ the Andalusia,
The poets and the Sages tried to warn us down the ages,
Their blood drips from the pages where they tell o’ the Black Matilda.
By the windy shores O’ Canada bay I blew my friggin brains away,
Its not as tho’ i’m proud to say, its not as tho I coulda killed her,
I’m off to Hells begotten shores where men like me have sailed before,
And they shall sail forever more in the name o’ the Black Matilda.
Ho-Ro m’lovelies cross yer hearts & hope to die,
Its enough to make ye cry, enough to make ye cry!
Ho-Ro m’lovelies kiss yer arse a fond goodbye,
Its enough to make ye cry, enough to make ye DIE!..
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNad wietrznym brzegiem kanadyjskiej zatoki złamałem post w Dzień Świętej Łucji*,
Urzekająca postać zadęła w me żagle i poruszyła moje niespokojne serce,
Zdradziecka rysa, regularne postukiwanie drogich szpilek na wypolerowanym kamieniu,
Które wkrótce miałem przyjąć za swoje sposobem starożytnej sztuki.
Wykpiła mnie nagła zachciewajka, która minęła huragan Costa,
Ciągnie ją do mężczyzn, którzy zgubili światło w ciemnościach, spokojni, choć oszołomieni,
Pod nami piaski są zaścielone kośćmi tych, którzy nałykali się kamieni,
I odwrócili się od żon i domów, by podążać za Czarną Matyldą**.
Ho - ro, moi kochani, róbcie znak krzyża i liczcie na śmierć,
Jeśli kiedyś utoniecie w mrocznej głębi jej oka,
Ho - ro moi kochani, cmoknijcie się czule w tyłek na pożegnanie,
Już nigdy nie uniesiesz głowy tak cholernie wysoko.
Nawet chłopaki z Inverary*** wiedzą, od Tortugi po Jerycho,
Zagarnęła trzysta dusz pod pokład Andaluzji,
Poeci i mędrcy przez wieki próbowali nas ostrzec,
Ich krew spływa z kart, na których piszą o Czarnej Matyldzie.
Zacisnęła usta i zagrała melodię, delikatną jak jedwabny kokon,
Która nigdy nie opuściła warsztatu tkackiego McEachern'ów i zmusiła mnie do dalszej dłubaniny,
Bydlaku, urodziłem się, masz o tym pojęcie? Żyłem, jakbym nie miał umrzeć,
Umrę rozczarowany, pochowają mnie jak żebraka,
Mężczyźni utonęli, mężczyźni kołysali się, bryg**** zawisł w Iron Cove*****,
Z wianuszkiem starych, młodych, wszystkich potłuczonych i nieznajomych,
Nie ma poetyckości, nie ma melodii, nie ma po co wyć do księżyca,
Ostrzegam Was - już niedługo będziecie tańcować z Waszą Czarną Matyldą.
Ho - ro, moi kochani, róbcie znak krzyża i liczcie na śmierć,
Jeśli kiedyś utoniecie w mrocznej głębi jej oka,
Ho - ro moi kochani, cmoknijcie się czule w tyłek na pożegnanie,
Już nigdy nie uniesiesz głowy tak cholernie wysoko.
Nawet chłopaki z Inverary wiedzą, od Tortugi po Jerycho,
Zagarnęła trzysta dusz pod pokład Andaluzji,
Poeci i mędrcy przez wieki próbowali nas ostrzec,
Ich krew spływa z kart, na których piszą o Czarnej Matyldzie.
Nad wietrznym brzegiem kanadyjskiej zatoki porzuciłem swój pieprzony mózg,
Nie, żebym był z tego dumny, nie, żebym mógł ją zabić,
Wyruszam do brzegów z piekła rodem, gdzie tacy jak ja już żeglowali,
I będą po wieki żeglować, w imię Czarnej Matyldy.
Ho - ro, moi kochani, róbcie znak krzyża i liczcie na śmierć,
To wystarczy, byście się popłakali, wystarczy, byście się popłakali!
Ho - ro moi kochani, cmoknijcie się czule w tyłek na pożegnanie,
To wystarczy, byście się popłakali, wystarczy, byście SCZEŹLI!
*Dzień Świętej Łucji - przypada 13. grudnia, przez część chrześcijan (m. in. w Skandynawii i na Podhalu) jest traktowany jako ostatni dzień przed Bożym Narodzeniem, kiedy nie obowiązują ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów
**Czarna Matylda - to potoczne określenie jazgrzy Williamsa (rośliny podobnej do kaktusa, z której Indianie uzyskiwali narkotyk, zawierający m. in. meskalinę), ale również nazwa wytwórni płytowej, z którą współpracuje zespół
***Inverary - miasteczko na północy Szkocji
****Bryg - rodzaj statku z dwoma masztami żaglowymi - fokmasztem i grotmasztem
*****Iron Cove - zatoka rzeki Parramatta, w Nowej Południowej Walii, w Australii (stamtąd pochodzi zespół)
Urzekająca postać zadęła w me żagle i poruszyła moje niespokojne serce,
Zdradziecka rysa, regularne postukiwanie drogich szpilek na wypolerowanym kamieniu,
Które wkrótce miałem przyjąć za swoje sposobem starożytnej sztuki.
Wykpiła mnie nagła zachciewajka, która minęła huragan Costa,
Ciągnie ją do mężczyzn, którzy zgubili światło w ciemnościach, spokojni, choć oszołomieni,
Pod nami piaski są zaścielone kośćmi tych, którzy nałykali się kamieni,
I odwrócili się od żon i domów, by podążać za Czarną Matyldą**.
Ho - ro, moi kochani, róbcie znak krzyża i liczcie na śmierć,
Jeśli kiedyś utoniecie w mrocznej głębi jej oka,
Ho - ro moi kochani, cmoknijcie się czule w tyłek na pożegnanie,
Już nigdy nie uniesiesz głowy tak cholernie wysoko.
Nawet chłopaki z Inverary*** wiedzą, od Tortugi po Jerycho,
Zagarnęła trzysta dusz pod pokład Andaluzji,
Poeci i mędrcy przez wieki próbowali nas ostrzec,
Ich krew spływa z kart, na których piszą o Czarnej Matyldzie.
Zacisnęła usta i zagrała melodię, delikatną jak jedwabny kokon,
Która nigdy nie opuściła warsztatu tkackiego McEachern'ów i zmusiła mnie do dalszej dłubaniny,
Bydlaku, urodziłem się, masz o tym pojęcie? Żyłem, jakbym nie miał umrzeć,
Umrę rozczarowany, pochowają mnie jak żebraka,
Mężczyźni utonęli, mężczyźni kołysali się, bryg**** zawisł w Iron Cove*****,
Z wianuszkiem starych, młodych, wszystkich potłuczonych i nieznajomych,
Nie ma poetyckości, nie ma melodii, nie ma po co wyć do księżyca,
Ostrzegam Was - już niedługo będziecie tańcować z Waszą Czarną Matyldą.
Ho - ro, moi kochani, róbcie znak krzyża i liczcie na śmierć,
Jeśli kiedyś utoniecie w mrocznej głębi jej oka,
Ho - ro moi kochani, cmoknijcie się czule w tyłek na pożegnanie,
Już nigdy nie uniesiesz głowy tak cholernie wysoko.
Nawet chłopaki z Inverary wiedzą, od Tortugi po Jerycho,
Zagarnęła trzysta dusz pod pokład Andaluzji,
Poeci i mędrcy przez wieki próbowali nas ostrzec,
Ich krew spływa z kart, na których piszą o Czarnej Matyldzie.
Nad wietrznym brzegiem kanadyjskiej zatoki porzuciłem swój pieprzony mózg,
Nie, żebym był z tego dumny, nie, żebym mógł ją zabić,
Wyruszam do brzegów z piekła rodem, gdzie tacy jak ja już żeglowali,
I będą po wieki żeglować, w imię Czarnej Matyldy.
Ho - ro, moi kochani, róbcie znak krzyża i liczcie na śmierć,
To wystarczy, byście się popłakali, wystarczy, byście się popłakali!
Ho - ro moi kochani, cmoknijcie się czule w tyłek na pożegnanie,
To wystarczy, byście się popłakali, wystarczy, byście SCZEŹLI!
*Dzień Świętej Łucji - przypada 13. grudnia, przez część chrześcijan (m. in. w Skandynawii i na Podhalu) jest traktowany jako ostatni dzień przed Bożym Narodzeniem, kiedy nie obowiązują ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów
**Czarna Matylda - to potoczne określenie jazgrzy Williamsa (rośliny podobnej do kaktusa, z której Indianie uzyskiwali narkotyk, zawierający m. in. meskalinę), ale również nazwa wytwórni płytowej, z którą współpracuje zespół
***Inverary - miasteczko na północy Szkocji
****Bryg - rodzaj statku z dwoma masztami żaglowymi - fokmasztem i grotmasztem
*****Iron Cove - zatoka rzeki Parramatta, w Nowej Południowej Walii, w Australii (stamtąd pochodzi zespół)
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
2010 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
Gangs of New Holland |
Komentarze (0):