Verba - Na prostą

Pytałaś mnie czy wyjdziemy na prostą,
tak bardzo chciałaś żeby znowu było bosko
Przyszedł ten dzień zostawiłaś mnie samego,
powiedz dlaczego zrobiłaś coś takiego

Miałem nadzieję gdy pytałaś mnie o przyszłość,
tyle planów po co by zrujnować wszystko
Wierzyłem w ciebie,
byłaś moim ideałem
w idealnym stanie miłość rozbiłaś o ścianę
Gdzie jesteś teraz,
dziewczyno masz talent
zniszczyłaś moje serce mając zamiast serca kamień
Dlaczego życie jest z czasem takie,
oddając siebie w zamian nic nie dostajesz
Miałem marzenie gdy pytałaś mnie o przyszłość,
słodkie kocham kontra moja naiwność
Wspólne mieszkanie nad morzem przy plaży,
błąd za błędem ciekawe ile jeszcze razy
Miałem wspomnienia gdy pytałaś mnie o przyszłość,
które odeszły przez Ciebie tak szybko
W tej całej stercie nieprzeczytanych wierszy
w których oddałem Tobie moje serce bez reszty

Pytałaś mnie czy wyjdziemy na prostą,
tak bardzo chciałaś żeby znowu było bosko
Przyszedł ten dzień zostawiłaś mnie samego,
powiedz dlaczego zrobiłaś coś takiego

Nosiłaś czarną bluzkę z AF,
została u mnie gdy musiałaś uciekać
Wszystko wraca, ona pachnie Tobą,
wspomnienia przywołane Twoją nutą kwiatową
Byłaś moim światem który razem z Tobą tracę,
jest mi ciężko ale spoko ja nie płaczę
Nie raz na ulicy widzę Ciebie,
ale potem okazuje się to tylko złudzeniem
Tak jak to w co uwierzyłem wtedy,
gdy czytałem przychodzące sms-y
Czy Ty byłaś aż tak zakochana,
czy to ściema tylko dobrze zagrana
W moim życiu robi się jesiennie,
szaro pusto ponuro tam gdzie okiem sięgnę
Napisz podręcznik jak to rozegrać,
co zrobić by nie zabić a życie odebrać

Pytałaś mnie czy wyjdziemy na prostą,
tak bardzo chciałaś żeby znowu było bosko
Przyszedł ten dzień zostawiłaś mnie samego,
powiedz dlaczego zrobiłaś coś takiego