Kristoffer Kristofferson (ur. 22 czerwca 1936 roku w Brownsville, w stanie Teksas) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny oraz piosenkarz i kompozytor muzyki country.

Życiorys

Jest najstarszym z trojga dzieci majora generała Amerykańskich Sił Powietrznych Luisa Henry’ego Kristoffersona (zm. 1970) i Mary Ann Ashbrook, miał siostrę Karen Kirschenbauer (1938 – 2005) i ma brata Kraighera (ur. 1943). Swoje dzieciństwo spędził w większości na podróżach po Stanach Zjednoczonych. W 1954 roku ukończył szkołę średnią w San Mateo, w stanie Kalifornia. Po ukończeniu w 1958 roku wydziału filozofii w Poloma College w Claremont w stanie Kalifornia i otrzymaniu prestiżowego stypendium Rhodes, podjął studia na wydziale historii literatury angielskiej na Uniwersytecie Oksfordzkim w Oksfordzie.

Dorabiał jako barman, stróż w Columbia Studios, pilot śmigłowca wożący załogi platform wiertniczych, grał zawodowo w football amerykański i pod pseudonimem „Kris Carson” komponował piosenki. W latach 1964-68 odbył pięcioletnią służbę wojskową jako pilot w oddziałach Amerykańskich Siłach Powietrznych stacjonujących w Niemczech. Rozpoczął występy w klubach wojskowych. W 1965 roku miał podjąć pracę jako wykładowca na West Point, zanim wyjechał na wakacje do Nashville, gdzie zetknął się z nurtem muzyki country i rozpoczął karierę jako piosenkarz i kompozytor. Od 1970 roku występował na estradzie i nagrywał płyty. Stał się laureatem trzech nagród Grammy. Wylansował m.in. takie przeboje jak Sunday Mornin’ Comin’ Down, Help Me Make it Through the Night, For the Good Times, Loving Her Was Easy i Why Not. Jego piosenki wykonywali w swoim repertuarze m.in. Janis Joplin (Me and Bobby McGee), Elvis Presley (Why My Lord), Roger Miller, Johnny Cash, Sammi Smith i Jerry Lee Lewis (Once More with the Feeling). Wraz z Willie’em Nelsonem, Johnnym Cashem i Waylonem Jenningsem założył zespół The Highwaymen.

W 1971 roku zadebiutował w kinowym dramacie Dennisa Hoppera Ostatni film (The Last Movie, 1971) w roli aktorskiej jako rybałt kowboj i kompozytor muzyki filmowej. Doceniono go po przejmująco zagranej roli Williama H. Bonneya/Billy’ego Kida, bandyty broniącego za wszelką cenę swej wolności w westernie Sama Peckinpaha Pat Garrett i Billy Kid (Pat Garrett and Billy the Kid, 1973), za którą zdobył nominację do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA Film). Z jego aktorskich dokonań doceniono postać gwiazdora rocka nadużywającego alkoholu w melodramacie muzycznym Narodziny gwiazdy (A Star Is Born, 1976), za którą odebrał nagrodę Złotego Globu. Zasłynął także z roli Martina Penwalda, kierowcy ciężarówki o przezwisku „Gumowa Kaczka” w sensacyjnym filmie drogi Sama Peckinpaha Konwój (Convoy, 1978) z Ali MacGraw. Jednak jego kreacja szeryfa Jamesa Averilla w westernie Michaela Cimino Brama nieba (Heaven’s Gate, 1980) i postać bankiera Hubbela Smitha w dramacie Alana J. Pakuli Prolongata (Rollover, 1981) z Jane Fondą były nominowane do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora. Za oryginalną muzykę skomponowaną do dramatu muzycznego Autor tekstu (Songwriter, 1984) zdobył nominację do Oscara.

Życie prywatne

Był żonaty z Fran Beir (1960-1969), z którą ma córkę Tracy (ur. 1962) i syna Krisa (ur. 1968), i piosenkarką Ritą Coolidge (od 19 sierpnia 1973 do 1979), z którą ma córkę Casey (ur. 1974). 18 lutego 1983 roku poślubił Lisę Meyers, z którą ma pięcioro dzieci; czterech synów – Jesse’ego Turnera (ur. 1984) Jody’ego (ur. 1985), Johnny’ego (ur. 1988) i Blake’a (ur. 1994) oraz jedną córkę Kelly (ur. 1991). Spotykał się z Janis Joplin (1969) i Barbrą Streisand (w latach 70).