Jezus, jakie to długie (a do tego pewnie bez sensu), przepraszam... :D

Ostatnio naczytałam się o świadomym śnie - podobno można w nim robić WSZYSTKO co chcesz i czujesz się jakbyś naprawdę to robił. Może to i głupie, ale wyobrażacie sobie znaleźć się nagle na koncercie Nirvany?!!! Kurde, to by było coś.

A wracając do muzyki, to w najnowszym numerze Teraz Rocka umieścili ranking 100 najważniejszych płyt wszech czasów - na czwartym miejscu uplasowało się Nevermind, dobry pretekst, żeby walnąć moją opinię.
Jak tak sobie rozmyślam o tym albumie to wydaję mi się, że brzmienie jest bardzo spójne, jednolite. Jednocześnie wszystko brzmi czysto i tak... popowo (?). I niestety, ale pierwsze moje skojarzenie z Nevermind - wielki komercyjny sukces.
Nevermind (od góry do dołu) słucham dosyć rzadko, więc żeby odświeżyć sobie ten mglisty obraz, wczoraj przesłuchałam calusieńką płytę (nie żebym miała z tym jakieś trudności, absolutnie ;).
Wszystko zaczyna się porządnym riffem SLTS, genialnym do skakania i wrzeszczenia.
In Bloom może pominę, dobry kawałek, lubię go posłuchać, ale nigdy mnie nie porywa.
No i potem mój drugi ulubiony kawałek na płycie, CAYA (fajny skrót). Bas Krista jest tutaj świetny (co prawda zerżnięty od Killing Joke, ale kogo to obchodzi?), genialna perkusja Grohla, i trochę zachrypnięty głos Cobaina. Ja to kupuję :)
No i w końcu, panie i panowie, Breed :) Moja ulubiona piosenka z całego albumu, chyba przez to, że jest trochę chropowata i klimatycznie kojarzy mi się z In Utero. Świetny tekst i (znowu) bębny...
Lithium. Żeby być szczerą to powiem Wam, że przez jakiś czas mocno wku.rwiała mnie ta piosenka. Nie wiem dlaczego, może ma zbyt lekkie brzmienie, najsłodsza z całego albumu? W każdym razie wczoraj jej słuchałam (pisząc to, też jej słucham) i powoli zmieniam zdanie. Chyba nie doceniałam tego kawałka, a jest naprawdę dobry i można przy nim trochę powrzeszczeć :D
Zaraz potem zaczyna się Polly. Bardzo spokojna, trochę smutna piosenka z przygnębiającym tekstem. Piękny kawałek.
Muszę powiedzieć, że bardzo lubię Territorial Pissings, trochę dziwny kawałek z rozbrajającym fałszem Krista na początku, pełna moc.
Następne 4 piosenki z niczym mi się nie kojarzą, wydają się być trochę bezbarwne, mimo, że nadal to fajne kawałki,
zdecydowanie zlewają się w całość, nie wiem czy chcę się jakoś w nie zagłębiać.
Pomijając Endless, Nameless, Nevermind wieńczy proste (raptem dwa akordy) Something In The Way. Przejmujący wokal Cobaina bierze tutaj górę nad resztą instrumentów (zwłaszcza w zwrotkach), bardzo klimatyczny, czysty kawałek.
Podsumowując, Nevermind zdecydowanie zyskuje przy słuchaniu. Bardzo dobra płyta, chociaż przez niektórych odbierana jako totalne pójście w komercję, bez względu na muzykę (może faktycznie trochę szumów i echa by się przydało, ale ja nie wnikam).
Nie byłabym sobą gdybym nie wspomniała o tym, że praktycznie w tym samym czasie zostało wydane TEN (które osobiście uważam za lepsze od Nevermind, ale to nie ten temat) i Cobain notorycznie zarzucał Pearl Jamowi to, że się "sprzedali" i "grają komercyjnie". Trochę mnie to bawi, jakby nie patrzeć to jednak Nirvana poszła na wiele komprowisów co do miksowania (czy jak to się tam nazywa) Nevermind i z tych dwóch kapel to właśnie Kurtowi i Spółce możnaby było coś takiego zarzucić.
Okej, wypociłam się strasznie, i coraz bardziej mi się wydaję, że i tak nikt tego nie przeczyta :)

Niestety ale niektóre marzenia nigdy się nie spełnią..

Klaudia18 ja bym miała takie samo życzenie.Więc idę do sklepu zoologicznego kupić złotą rybkę, kto wie...

Klaudia18 - nie przejmuj się takich pozytywnie zakręconych na punkcie Nirvany jest na szczęście więcej :)
Ja na przykład nie zasnę jeśli z lapka nie poleci blew....ładna mi kołysanka :)

ostatnio rozmyślałam, co zrobiłabym jakbym miała złota rybkę i możliwość wypowiedzenia trzech życzeń. o dziwo nie mogłam wymyślić trzeciego życzenia - teraz wiem. chciałabym spędzić jeden dzień z Nirvaną w trasie koncertowej. to jest już niemal obsesyjne. sama nie wiem, co jest w muzyce Nirvany takiego, że jak już raz wpadniesz to ciężko jest się wydostać :) ale to jest piękne...

Klaudia18 - to ja też muszę mamę namówić, taty już nie trzeba.A jak już mama ich pokocha, to może uda mi się namówić jeszcze dziadka...Moi rodzice na szczęście nie są stereotypowi, sam mój tata grał niegdyś w zespole rockowym, więc nie mam z nimi konfliktów.

jeśli się nie mylę to ten film kiedyś leciał na jakimś kanale na cyfrze. moja mama go oglądała (od niedawna też fanka Nirvany z czego jestem cholernie dumna :) )

http://www.filmweb.pl/Last.Days
Film jest inspirowany śmiercią Cobaina, zastanawiam się czy go obejrzeć...

jakby nie patrzeć nikt nie nadaje się w stu procentach do roli Kurta... kogo by nie wybrali byłaby lawa krytycznych komentarzy. również z mojej strony, nie ukrywam :) dogodzić fanom Nirvany to syzyfowa praca...a z drugiej strony każdy chętnie obejrzałby taki film biograficzny.