Bob Dylan - Just Like a Woman

Dziś w nocy znikł cały ból,
Gdy jak żebrak spijałem uliczny deszcz.
Już wiedzą, to oczywiste,
Kupiłaś nowy płaszcz,
W ukłonach się gniesz, wstążkami okręcasz,
W kokardy zaplatasz włosy twe faliste.
Ona bierze, jak każda kobieta, właśnie tak,
Ona kocha się, jak każda kobieta, właśnie tak,
I odczuwa ból, jak każda kobieta,
Ale płacze, jak malutka dziewczynka.

Królowo Mario, przyjaciółko ma,
Chciałbym spotkać się z Tobą jeszcze raz.
Wszyscy wiedzą już,
Jak trudno iść do nieba,
Bo wpierw pospolitość swoją dostrzec trzeba
Przez perłowy, amfetaminowy kurz.
Ona bierze, jak każda kobieta, właśnie tak,
Ona kocha się, jak każda kobieta, właśnie tak,
I odczuwa ból, jak każda kobieta,
Ale płacze, jak malutka dziewczynka.

Wtedy, w deszczu ulewie,
Gdy zżerało mnie pragnienie,
Odwiedziłem cię.
Długie bycie z Tobą rani,
Lecz co gorsze,
To ten we mnie ból,
Nie mogę tego znieść,
Czy nie jasne jest, że

Już niczego nie jestem pewien,
Więc chyba nadszedł na nas czas rozstania.
Gdy przyjdą kolejne spotkania,
Będę ci przyjacielem.
Proszę tylko, nie wspominaj znów,
Że niegdyś karmiłem Tobą swój głód.
I ściemniasz, jak każda kobieta, właśnie tak,
I kochasz się, jak każda kobieta, właśnie tak,
Później cierpisz, jak każda kobieta,
Ale płaczesz, jak malutka dziewczynka.