Boca Della Verita - Psalm jedwabny

Oko wieczności dziobią wrony
i kracze w płocie każdy kołek
i na stodole mech zielony
i ssący sęk wierzbowy ciołek

A woda z brzegu ścięta w rzece
trzyma za stopę archanioła
i pies kogucie kiszki wlecze
kogut po trzykroć z kmiecia woła

Wtedy rozsądek nakazuje
na kół się zamknąć osikowy
i patrzeć jak do lasu zbóje
wloką po śniegu cień bez głowy

I czekać kiedy cień ten z głową
w czerwcową noc się nagle zrośnie
i święty Jan da znak na nowo
dziewce wchodzącej w naszą pościel

l w usta nam nasypie garście
jagód po których śpi i śpi się
i tylko się przez jedwab głaszcze
głowę niesioną nam na misie

autor:
Tadeusz Nowak