Filipek - Ein Aingarp

[Zwrotka 1]
Nie było mnie trochę, odchorowałem,
WBW - jebane ambicje
Tak, jak Sobieski - przeszedłem Karę,
Zwrotki spaliłem wraz z poprzednim dyskiem.
Wylewam złość, lecz alko nadrabia,
Bo płyny tu muszą być uzupełnione,
Znowu najlepszy, hajs się z tym zgadza,
Byś postawił banknot, że wyjdę na swoje.
Moje uczucia - ciągłe dionizje,
Na uczcie Platona jadły mi z ręki,
Głębokie rozkminy, potrzeby płytkie
Tu świata sprawiają, że przechodzę męki.
Trzeźwe spojrzenie przepiło wszywkę
I tak jak Znikomek - mam w sobie dwuznaczność,
Pozwól bym wierzył, że może uniknę
Porażek życiowych, bo czuwa opatrzność.
Biłem z myślami się tutaj tak często,
Że mój sekundant w końcu rzucił robotę,
Komfort psychiczny mam tylko tu przez to,
Że pisząc te tracki - nie myślę co potem.
Nie mogę dać nogi, jak Jasiu Mela,
Gdy wchodzę na szczyty, sajko mam z boku,
Chociaż ta presja mnie ciągle tu zżera,
To miej mnie na oku, bo nie stanę z boku.

[Break]
Zwierciadło Ain Eingarp pękało ze śmiechu,
Gdy widziało wszystko co teraz osiągam,
Jestem Filipek i sam już tu nie wiem
Czy to plan jest na życie, czy jeszcze spontan.
Książki po nocach i alko od rana,
A każda z tych twarzy wyraża mnie,
Coś mam tu z Puzo, coś z Cortazara -
Mieszanka pozwala bym rozjebał grę.
Tak jak Bukowski - mam w sobie historie
I knykcie rozdarte przez bójki z losem,
I więcej już wiosen nie jestem młokosem,
Gdy idę za ciosem, by witać się z sosem.
Kilka lat za mną chudych czy grubych,
Znajomi pytają czy mam pomysł dobry,
Żyć tak jak oni jeszcze tu nie chce,
Wpierw muszę sobie coś udowodnić.

[Zwrotka 2]
Latam na bicie, flow kadry skoczków, rozkmiń to stary,
Jestem tak dobry, nie potrzebuje już, kurwa pochwały,
Łowię okazje, jak Artemida, nim wsiąknie mnie ludzki Alzhaimer
I skończę tu z rapem, jak moje liryki zaczną się robić banalne.
Moralny kadłubek - wciąż nie na rękę są sprawy proszące o angaż,
Moralny kadłubek - czuję niezręcznie się wtedy, gdy kurwa ta prawda zagląda mi w oczy,
Dopalam tu szluga, choć życie mi dało popalić,
Mimo bycia na fali, neonów na sali i ludzi, co wiwatowali.
Nie piję jak kiedyś, chore te czasy, za dużo w nich było tych złudzeń,
Flaszki, jak panny, które kochałem - chwila i nie ma już drugiej,
Dziś tu jestem smutny, teraz gdy pisze czuję to kurwa najlepiej
I jedyne czym umiem się cieszyć to chyba tym autorytetem.
To spowiedź masy, tylko czasy minęły, gdy żyły tu gangi,
Majki i walki, chcę życie jak z bajki, bo jestem wciąż lepszy niż inne marki,
Mam ciągle plecy u ziomów, co zawsze są ze mną, gdy rzucam punchline'y,
Mam ciągle plecy u ziomów i twardy kręgosłup moralny.

[Break]
Wznieś łapy w górę, wchodzi Filipek
I przypatrz się dobrze mojemu CV,
Nie do ruszenia od czasów tych bitew,
Mam immunitet - usprawiedliwi mnie.
Pasja włożona w to wszystko,
Bo parę mych błędów ciągnie się za mną,
Jestem tak blisko, nie mogę przysnąć,
Idę po swoje tu z czystą kartą.

[Zwrotka 3]
Wziąłem na kredyt tu zaufanie,
Choć stracić je w rapie - to jest chwilówka,
Nie stracę go tutaj przez zaniedbanie,
Bo stać mnie na więcej niż tylko się wkurwiać.
Chcę tu odmiany, jak Marek Kondrat,
Wśród ludzi, co mają od zawsze problemy,
Z byciem jak Misiek Koterski,
A pierwsi wyciągną swą dłoń, gdy ujrzą tantiemy.
Idę na górę, Maslow nie przewidział,
Że chcę czegoś więcej niż pieprzyć i żreć,
Szczęście to przydział, co piąty je widział,
Lecz sens mój zakłada, że będę je mieć.
Całe me życie to wejścia na free,
Wszystko jest dobrze, gdy trwają owacje,
Bo jak nie ma krwi i mijają dni
To zaraz powstają nowe komplikacje.