Krzysztof Sokołowski - Gdzie nigdy nie byłeś

Kiedy zapada zmrok i słońce jest daleko
Gdy wszyscy zaczynają gonić swoje sny
Pulsuje obraz coraz mocniej pod powieką
W ciemnościach ukrywany, czarny diament lśni

Ty nigdy nie byłeś, gdzie byłem ja
Nie możesz zrozumieć tego co mam
Ty nigdy nie byłeś, gdzie byłem ja
Nie możesz zrozumieć tego co mam

Czy słuchasz jego słów, czy słyszysz jego słowa?
Czy nie obawiasz się, że Twoje serce zje?
Bo świeżą, czarną krwią ocieka jego mowa
Gdy z pisma odczytuje liczbę sześć, sześć, sześć

Ty nigdy nie byłeś, gdzie byłem ja
Nie możesz zrozumieć tego co mam
Ty nigdy nie byłeś, gdzie byłem ja
Nie możesz zrozumieć tego co mam

Tego co mam

A kiedy pełna noc, spowiła wszystko dookoła, odetchnął
Nie było już widać niepewności, lęku, żalu
Wyrwany z łańcuchów szarości, poczuł ukojenie
Wyciągnął przed siebie ręce, by mógł dotknąć otaczającej go ciemności
Wreszcie, rozwinął czarne żagle swojego okrętu
Chwycił za ster i popłynął przed siebie
Przez dobrze mu znany, ciemny ocean cienia
Tam, gdzie nigdy nie był nikt

Ty nigdy nie byłeś, gdzie byłem ja
Nie możesz zrozumieć tego co mam
Ty nigdy nie byłeś, gdzie byłem ja
Nie możesz zrozumieć tego co mam
(To miejsce gdzie ja)
Ty nigdy nie byłeś, (porzucam swój strach)
Gdzie byłem ja, (gdzie pytany odpowiedź znam)
(To miejsce gdzie ja)
Nie możesz zrozumieć, (w ciemnościach od lat)
Tego co mam, (mam w rękach swój najlepszy czas)
(To miejsce gdzie ja)
Ty nigdy nie byłeś, (porzucam swój strach)
Gdzie byłem ja, (gdzie pytany odpowiedź znam)
(To miejsce gdzie ja)
Nie możesz zrozumieć, (w ciemnościach od lat)
Tego co mam, (mam wszystko czego pragnę)