blink-182 – amerykański zespół grający punk rock kalifornijski zwany często pop punk. Grupa powstała w Poway, w Kalifornii w roku 1992, był aktywny do roku 2005, wtedy też członkowie Blinka zawiesili działalność i założyli swoje własne zespoły. Mark i Travis zaczęli nagrywać płyty z Plus 44, a Tom zajął się grupą Angels & Airwaves. 8 lutego oficjalnie ogłosili reaktywację zespołu a 15 maja zagrali pierwszy od 4 lat koncert na żywo.

Skład:
* Tom DeLonge - gitara, wokal
* Mark Hoppus - bass, wokal
* Travis Landon Barker - perkusja
* Scott Raynor - perkusja (odszedł przed nagraniem Enema of the State)

Zespół został utworzony na przełomie lat 1991/1992 w San Diego przez Marka Hoppusa i Toma DeLonge. Tom wcześniej grał w zespole Big Oily Men, lecz zespół ten szybko się rozpadł i DeLonge szukał chętnych do grania wraz z nim w nowym zespole. W szkole średniej poznał Ann Hoppus, z którą to przez jakiś czas byli parą, a ona zapoznała go ze swoim bratem Markiem. Hoppus grał wcześniej w grupie The Attic Children, lecz i ona się rozpadła.

DeLonge i Hoppus od razu zaprzyjaźnili się i zaczęli wspólnie grać. Zaczynali w garażu Toma bez perkusisty, ale za to z wieloma świetnymi pomysłami na piosenki. Wkrótce dowiedzieli się, że w szkole jest niejaki Scott Raynor, który gra na perkusji. Natychmiast go zwerbowali do gry w zespole, i mimo że Raynor wcześniej słuchał metalu, szybko udało się chłopakom przekonać go do punk rocka.

Zespół nagrał swoje pierwsze demo pt. Flyswatter w 1993 roku. Zawierało ono kilka własnych kompozycji i garść coverów innych zespołów. Potem (1994) było kolejne demo zatytułowane Buddha, na którym znalazło się kilka nowych piosenek, aż w końcu w 1995 zespół nagrał swój pierwszy długogrający krążek Cheshire Cat dla wytwórni Cargo/Grilled Cheese records. Stopniowo zdobywał coraz większą popularność, koncertując z takimi sławami jak The Offspring czy Bad Religion. W 1997 roku zespół nagrał kolejną płytę - Dude Ranch. Album odniósł duży sukces i otrzymał status złotej płyty.

Zachęcony sukcesem Blink-182 postanowił odkurzyć stare nagrania, i tak oto w 1998 roku światło dzienne ujrzała reedycja dema Buddha, tym razem wydana już jako pełen album na płycie cd. W międzyczasie od zespołu z niewyjaśnionych do końca przyczyn odszedł perkusista Scott Raynor i zastąpił go młody, uzdolniony muzyk - Travis Barker, grający wcześniej w zespole The Aquabats. W roku 1999 grupa atakuje rynek muzyczny świetnym singlem All the Small Things, pochodzącym z najnowszej płyty pt. Enema of the State. Album rozchodzi się jak świeże bułeczki, zespół zostaje dostrzeżony w Europie, zdobywa nagrodę MTV Europe Awards w kategorii Best New Act. Od tego momentu kariera tria z Kalifornii toczy się w zawrotnym tempie.

Ogólnoświatowe trasy koncertowe, wywiady, zdjęcia, wystąpienia w TV, itp. W roku 2000 zostaje wydany album z wersjami koncertowymi utworów z poprzednich płyt grupy pt. The Mark, Tom and Travis Show. Płyta ukazuje się w limitowanej liczbie egzemplarzy i zawiera jeden nowy utwór. Rok 2001 okazuje się rokiem niezwykle twórczym w karierze muzyków: w czerwcu ukazuje się kolejny longplay Take Off Your Pants and Jacket, który błyskawicznie podbija rynek muzyczny na całym świecie takimi hitami jak The Rock Show czy First Date.

W tym czasie DeLonge zaczyna pisać muzykę zupełnie inną od dotychczasowej i nagrywa płytę z Barkerem, Anthonym Celestino i Davidem Kennedy jako Box Car Racer. Płyta stanowi mieszankę punk rocka z emo i hardcorem, grupa zdobywa wierne grono fanów. Na płycie gościnnie pojawiają się Tim Armstrong z Rancida i Jordan Pundnik z New Found Glory, a także Mark Hoppus w kawałku Elevator. W roku 2002 Travis Barker bierze udział w nagraniu płyty Transplants wraz z Armstrongiem i Robem Astonem. Płyta okazuje się fenomenem, łącząc wiele gatunków muzycznych.

Wreszcie w roku 2003, po dwóch latach przerwy, zespół znów wraca do studia, tym razem już jako trio blink-182, by nagrać swój szósty album zatytułowany po prostu blink 182. Ostatni koncert zespół zagrał 16 grudnia 2004. Po prawie rocznej przerwie zespół zawiesza działalność na bliżej nie określony czas z inicjatywy Toma DeLonge. 1 listopada 2005 wydaje ostatnią płytę zatytułowaną Greatest Hits.Po ogłoszeniu zawieszenia działalności Tom DeLonge założył zespół Angels & Airwaves, natomiast Travis Barker i Mark Hoppus stworzyli +44.

Dnia 8 lutego 2009 roku zespół pojawił się po raz pierwszy publicznie od czasu rozpadu jako prezenterzy na gali rozdania nagród Grammy[1]. Kilka dni przed tym wydarzeniem gitarzysta zespołu Angels & Airwaves, David Kennedy na oficjalnym chacie wypowiedział się[2] na temat powrotu tria, zaznaczając że zespół planuje kontynuować działalność i wydać nowy krążek. Doniesienia te potwierdziły się w trakcie rozdania wspomnianych nagród, kiedy to Travis Barker wypowiedział słowa "Graliśmy razem muzykę i zdecydowaliśmy, że będziemy ją grać dalej", na co Mark Hoppus dodał "Blink-182 powrócił!"[3]. Trzy miesiące później zespół zagrał swój pierwszy od czasu rozpadu koncert na żywo, a latem tego samego roku wyruszył w wielką trasę koncertową po całej Ameryce, grając z takimi zespołami jak Panic! at the Disco, Fall Out Boy, Weezer i inne. Trasa ta okazała się być wielkim sukcesem, a podczas niej zespół po raz pierwszy wykonał na żywo utwory, których nie zdążył wykonań wcześniej - takie jak "Not Now" czy "Always". Niestety nie obeszło się również bez przykrych niespodzianek, bowiem 28 sierpnia zmarł jeden z przyjaciół Travisa, Adam "DJ AM" Goldstein, w związku z czym zespół został zmuszony odwołać kilka koncertów.

W 2010 roku muzycy planują przyjazd na koncerty do Europy, a już od stycznia wracają do studia by zająć się w pełni tworzeniem nowego albumu, z którego pierwszy singiel będzie nosił tytuł "Up All Night". Warto również dodać, że Travis Barker zdecydował się wydać jeden z nowych utworów zespołu jako utwór na swojej nowej, solowej płycie. Tymczasem zespół jest w trakcie tworzenia filmu na temat biografii zespołu, który będzie nosił tytuł "The Blinkumentary". Szczegółowo mają być omówione w nim przyczyny reformacji zespołu, z czego jedną z najważniejszych była chęć ponownego zjednoczenia się muzyków po wypadku samolotowym w Północnej Karolinie, w wyniku którego przeżyli tylko Goldstein i Barker, który doznał rozległych oparzeń ciała.