Aaron Yan - Taipei Dreamin’

Ucichł głos nocnego nieba, uliczne latarnie zmęczone są świeceniem, fale stały się pieśnią o miłości, zapomnianą przez wielu.
Czy wędruję w swoich snach, czy też na jawie?
Dlaczego w moich ranach wciąż jeszcze czuję żar?
Czy moje oczy dostrzegły coś nazbyt pięknego?

Przeszłaś obok mnie niczym pochłaniający ogień, zstępując bezlitośnie i paląc moje oczy.
W najpiękniejszym momencie, gdy romans traci swój głos, Taipei pogrążył się we śnie.
Komu mogę powiedzieć o swojej egzystencji?

Chciałbym także zapytać siebie, czy kiedykolwiek Cię kochałem.
Moje łzy zaczęły płynąć, zanim jeszcze nadszedł świt.
W chwilach pożegnania Taipei jest pogrążony we śnie, słychać wiele głębokich westchnień.
Nikt nie dostrzegł, jak mnie obejmujesz, nie zostawiając żadnego śladu.

Dlaczego nie zignorujemy tych lśniących gwiazd, skoro są tak niewyraźne?
Pozwólmy, by Taipei doczekał świtu, by opadła mgła.
To, że zgubiliśmy się razem nadal pozostaje skomplikowanym szczęściem.
Tak bardzo spełniony po tym, jak odłożyłem na bok oczywistość moich zamiarów.

Przeszłaś obok mnie niczym pochłaniający ogień, zstępując bezlitośnie i paląc moje oczy.
W najpiękniejszym momencie, gdy romans traci swój głos, Taipei pogrążył się we śnie.
Komu mogę powiedzieć o swojej egzystencji?

Chciałbym także zapytać siebie, czy kiedykolwiek Cię kochałem.
Moje łzy zaczęły płynąć, zanim jeszcze nadszedł świt.
W chwilach pożegnania Taipei jest pogrążony we śnie, słychać wiele głębokich westchnień.
Nikt jeszcze nigdy nie objął mnie spojrzeniem i nie śmiem wyznać tego nikomu.

Gdybyś mnie zapytała, odpowiedziałbym: tak, kochałem;
Jeśli zaś nie, nigdy bym nie odczuł, że coś utraciłem. Pochłonięty myślami, tej nocy Taipei
pogrążył się już we śnie.
Zbliża się koniec (naszej)historii. Wezmę Cię w moje ramiona i nie pozwolę,
by ta chwila przeminęła.