Adis - Brat

Staję do bitwy
Nie zapomnę o nim nigdy
Jednak zgładzić go muszę,
By oddał mi swą niezwykłom duszę
Powoli tracąc wzrok,
Moje serce przykrywa mrok
Jego oczy dadzą mi to czego pragnę,
Ale czy na pewno go znajdę
Nie widząc w tej ciemności,
Będąc cały ze złości

To mój brat nauczył mnie jak żyć,
A ja pragnę go zabić
Ogarnięty cały ciemnością,
Staram się go do siebie ściągnąć

Nagle słyszę jego kroki,
Zbawiają go mroczne uroki
Wbijam mu nóż w serce,
Mając całe we krwi ręce
Jesteś już w niebie,
I nikt nie ożywi ciebie
Upadam na ziemie,
Bo coś w sercu dotknęło mnie
Złość i ciemność to wszystko znikło,
Wtedy poczułem wielkie piekło

To co mnie opętało,
Strasznie bolało
Ale nie tak bardzo jak utrata,
Najlepszego brata