AFI - Total immortial

Nadzieja nieznana. Czasami tylko budzenie się jest surrealne.
Przechodzę prosto przez bezimiennych ludzi.
Wiem, że nadzieja jest nieznana.
Czasami woda robi wrażenie tak prawdziwej.
Gdy przechodzę przez nią, wypełnia moje płuca, mój Boże ja tonę.
Ten dzień wydaję się nie mieć końca.
Ten ból, nigdy.
Gniew, nie mogę puścić go.

Słyszę ich wołających moje imię.
Czuję ich wyżerających dziury w nieskazitelnych duszach.

Tak samotnie. Czasami zaklinam się, że mogę usłyszeć wyszydzanie milczących ludzi.
Boję się, że ja samotnie obawiam się tamtych, którzy ostatecznie zaprzestali czuć, że są sami
wewnątrz tego miejsca.
Jestem nie na miejscu.
Teraz każda twarz, ona wygląda znajomo...
wtedy każda twarz zniknie gdy...
teraz każdy, wiesz, ja poznałem się na twoim oszustwie?