Alex Turner - A Choice Of Three

W tunelu zauważyłem, że mam wybór z trzech. Choć bardzo miło z ich strony było mi to zaoferować, to zastanawiam się, czy zdawały sobie sprawę, przed jakim dylematem mnie postawiły.
Problem był w tym, że jeśli patrzyłem na Twoje odbicie w lewym oknie, traciłem Twój rzeczywisty obraz i Twoje odbicie po prawej. A jeżeli spojrzałem w prawo, miałem ten sam problem, ale na odwrót.

Na początku pomyślałem, że powinienem raczej zdecydować się na jedno z luster, gdyż miały one wkrótce zniknąć, ale ten pomysł szybko zgasł i moja uwaga skoncentrowała się z powrotem na środku, sporadycznie sprawdzając którąś ze stron.
Muszę powiedzieć, że wątpiłem w autentyczność Twojej drzemki kilka minut wcześniej. Kiedy pociąg opuścił Loughborough podejrzewałem, że może być podstępem, by uniknąć rozmowy. Rozważałem to jednak zaledwie przez moment, kiedy ciężki oddech i dźwięk przełykania śliny, który jak zdecydowałem był zbyt wstydliwy na udawany, doprowadziły mnie do wywnioskowania, że Twoja drzemka nie była oszustwem.

Trudno mi było koncentrować się na czymkolwiek innym, gdy ty zapadałaś się pod swoim płaszczem. Uradowany, że poczekaliśmy z podróżą do tej godziny, że wieczorne słońce dostało okazję poskakać przez te śpiące policzki, ale wytrącony z równowagi przez perspektywę bycia przeniesionym z siedzenia naprzeciwko Twojego. Wiedziałem, że było zarezerwowane, ale miałem nadzieję, że ktokolwiek je zarezerwował, nie przyjdzie.

Wyglądało na to, że dzisiaj będę bezpieczny. Pociąg nie był zbyt zatłoczony, jednak poświęciłem moment na przywołanie chwili, kiedy miałem mniej szczęścia. Przypomniałem sobie o niej z przyprawiającą o dreszcze wyraźnością, byliśmy wtedy w drodze do Brighton. Wiedziałem, że to będzie jego siedzenie od razu jak zobaczyłem go na peronie, rozpinającego, sprawdzającego, zapinającego i ponownie sprawdzającego rzeczy.
Coś w jego twarzy sugerowało, że przez lata miał wąsy i nie minęło dużo czasu odkąd je usunął. Nie zamierzał długo się zastanawiać nad pozbyciem się mnie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że dostanie wtedy szansę usiąść z Tobą.

Chociaż marsz jego butów trekingowych przez wagon był dosyć odrażający, to nie on sprawił, że moje ręce naprężyły się w kwaśne szpony mdłości. Był to sposób, w jaki to powiedział.
„Jesteś na moim siedzeniu.” Żadnego „przepraszam”, żadnej grzecznej niepewności, tylko sztywny, ohydny fakt. Łomot, z jakim wylądował, przekreślił wszystkie moje przygotowania. Zanim przypomniałem sobie o moich planach, by udawać śpiącego, głuchego, francuza, albo że usiadłem tam tylko dlatego, że ktoś inny był na moim siedzeniu, szedłem znaleźć inne wolne miejsce.
Skończyłem umiejscawiając się nieszczęśliwe obok dziewczyny z chłopięcym tyłkiem. Wiedziałem to, bo poszła za daleko zanim zawróciła do jednego z dwóch miejsc, które wydały mi się wolne, kiedy tam usiadłem. Wierciłem się aż do naszego ponownego spotkania na peronie, gdzie brutalnie mnie poinformowałaś „Ten mężczyzna był na prawdę całkiem miły”.

Dzisiaj pomyślałem, że lepiej upewnię się, że to się nie powtórzy i wyciągnąłem bilet z góry mojego stanowiska. Musiałem przebrnąć przez kilka prób i fasadę wiszącej kurtki by wreszcie się udało. Byłem strasznie ostrożny. Jest zagrożenie karą grzywny za takie czyny, z tego co mi wiadomo, ale te kajdany były z tyłu mojej głowy, kiedy gniotłem rezerwację w ukrytej pięści. Zaginając i zgniatając, jak gdyby była tą bestią w drodze na wybrzeże. Na szczęście nie było żadnej kary. Jeśli już, pociąg ucichł z upływem podróży.

Tak więc w tunelu, niezdolna do zdecydowania, moja głowa kartkowała tą trylogię punktów widzenia, anioł za punktem widzenia, aż byliśmy na zewnątrz drugiej strony. Moje gorączkowe drgnięcia bez wątpienia sprawiły, że mężczyzna siedzący przy sąsiednim stoliku przynajmniej zmrużył swoje oczy, tak przypuszczam.
Nie wiem na pewno.
Nie miałem czasu dodać go do cyklu.