American Murder Song - June

Szóstego czerwca 1816
Muszę wyznać, że ostatnio rzadko piszę.
A kiedy już to robię, przyznaję sobie ulgi,
bo kałamarz wciąż zamarza.
To na pewno była tak zimna pogoda, jakiej żadnemu człowiekowi nie przyszło znać.
Kalendarz kłamie.
Mówię, czyż to nie lato?
Wschodnie wzgórza, które nadzorują moją posiadłość,
wszystkie zostały zabite przez mróz.
Słabsze rośliny i wegetacja błagają o litość, gdzie jej nie ma.
Ja jej nie mam. Nie chcę jej.
Jeszcze gorzej, prawie nieustanny deszcz
zamyka mnie głównie w domu,
gdzie zaczęłam nosić skarpetki
i płaszcze oraz rękawiczki zbyt duże na moje palce.
Stały ogień jest wymagany o każdej porze,
choć lód w drewnie utrudnia rąbanie
i jest ciężki do noszenia, kłopotliwy do ciągnięcia.
Obfite prysznice są towarzyszone przez błyskawice i grzmoty,
a droga jest opuszczona od dusz na tygodnie,
poza dostawą poczty w ostatni wtorek.
Czy to jest to, o co walczyliśmy?
Oczywiście, powitałabym towarzystwo,
ale to była paczka dla Silasa.
Jeździec poprosił, aby mógł wejść do środka,
by uciec od paraliżującego mrozu,
ale odesłałam go.
(Idź precz, idź precz z mojego okna)
Ta sprawa została rozwiązana, kiedy ten cholerny traktat został podpisany
(Idź precz, idź precz od moich drzwi)
Nie rozumiem, dlaczego jestem karana
(Jeden rok, trzy miesiące, osiemnaście dni)
Mam nadzieję, że zwierzęta go wezmą.
(Nie, Bóg już tu nie mieszka)

Jedenastego czerwca 1816
Nigdy nie było tak słabych żniw jak w tym sezonie, jak teraz.
Nowa Anglia stała się gnijącym cmentarzyskiem.
Było lepiej, gdy rządził nami król.
Nie ten nierówny wiatr.
Fasola zamarznięta, ogórki, korzenie zamarznięte.
Studnia zamarznięta. Ciało zamarznięte.
Na zewnątrz, mniej zdecydowani, haniebni mężczyźni
oraz żony i córki tłoczą się
jak powoli umierające byki.
Skowyczą, kierując się na zachód.
Czyż nie jesteśmy pełni chrześcijańskiej łaski?
Uporczywa mgła zaczerwieniła i przyćmiła światło dzienne.
To tak, jakby słońce samo z czarnymi ranami
stało się pokryte.
Jestem tak bardzo zmęczona.
Generał Jacobs znowu przyszedł do domu
Trzeci raz w ciągu dnia.
(Idź precz, idź precz z mojego okna)
Nie rozumiem jego ignorancji.
(Idź precz, idź precz od moich drzwi)
Powinnam leżeć w łóżku i ignorować pukanie.
Powinnam dać mu nadzieję,
to mu odpowiada.
(Jeden rok, trzy miesiące, dwadzieścia cztery dni)
Nadzieja jest dla słabych.
(Nie, Bóg już tu nie mieszka)

Trzynastego czerwca 1816
Gdy to piszę,
jestem przekonana, że słońce zachorowało by mi się sprzeciwić.
Bardziej przekonana, niż kiedykolwiek byłam.
Natura jest zgniła.
A może moje lepsze dowcipy są oszukane
przez fikcję gryzącą mnie w brzuch?
Ojciec by tak powiedział.
Teraz, zaczęłam jeść wstrętne jedzenie;
Gotowaną trawę i wymiona, jeśli je znajdę.
Wczoraj przyszli ludzie z miasta
(Idź precz, idź precz z mojego okna)
"Gdzie jest twój brat?"
"Gdzie jest twój brat Silas?"
Nic im nie powiedziałam.
(Idź precz, idź precz od moich drzwi)
Staliśmy na werandzie przez godzinę.
Bezcelowa wieczność.
(Jeden rok, trzy miesiące, dwadzieścia sześć dni)
Na polu, chorowite stworzenie kuśtykało
(Nie, Bóg już tu nie mieszka)
Tak bardzo chciałam sięgnąć po moją strzelbę,
zrobić szybki koniec i znów zjeść.

Osiemnastego czerwca 1816
Dziś przyszedł pastor Brown.
Chciałam go zabić, aby ustanowić pokój.
Jego krew byłaby moim traktatem.
Martwy ptak był zamarznięty w jego ręce.
Założę się, że to sąd Boży.
Ja też mam strzelbę.
Nie, pastorze, nie będę błagać ani się poniżać
przed Bogiem, który uczynił ze mnie Amerykankę
ale tak swobodnie mnie nienawidzi za to.
(Idź precz, idź precz z mojego okna)
Czyż nie jest ojcem, który nie kocha swoich dzieci?
(Idź precz, idź precz od moich drzwi)
Czyż nie mamy wszyscy naszych paktów do zawarcia?
(Jeden rok, trzy miesiące, trzydzieści jeden dni)
Zanurz je we krwi i uhonoruj je
Nie będę karana przez ludzi.
(Nie, Bóg już tu nie mieszka)

Dwudziestego czerwca 1816
Więc, się boję, to jest Lato.
Ziemie są prawie opuszczone,
zniknęły jak czerwone patyki.
Poza mną.
Co za piękna obietnica, Silas.
Silas, Silas, Silas.
Nie będę karana, Silas.
Ojcze, chcesz swojego syna?
Weź wtedy moje ręce,
bo nie zmyję z nich jego krwi.
Ta ziemia jest moja.
Powinna zawsze być
A jeśli Lato przetrwa,
i znajdę odrobinę ciepła,
nie pochowa jego ciała, nie mojego brata.
Pozwolę zwierzętom gryźć jego kości.
I wyślę go do piekła w twoim niebie, Ojcze.
Niech będziecie oboje błogosławieni we krwi.
Chcesz kary?
Znalazłeś ją.
Życzę wam śmierci,
Twoja jedyna córka