AND - Muyuu no Kago

Kap, kap, sączą się słowa
Nieświadomie zalewają cały pokój
Zostały zamknięte, drzwi, które się nie otworzą
Których nie będę mógł otworzyć

Od kiedy posiadłaś mnie niczym zwierzątko?
Zastąpiłaś mnie, co wystarczyło bym stał się słaby
Ukochana mi osoba całkowicie się zmieniła
I nie zauważała już przejrzystego mnie

Czy w nocnych snach wciąż żyję?
Bo w snach na jawie już nie
Gdy jestem w miejscu, w którym się tuliliśmy
Ono boli*

Przezroczysty ja duszę ukochaną przeze mnie osobę aż do śmierci
Przecinam nić oplatającą przyjemną zmysłowość tych słodkich zwłok

Kończyny splata wisząca nić
Nie będąc sobą leżysz bezwładna jak marionetka
Moim marzeniem, które przecięło nici jest
By wciąż pozostać w Twoim spojrzeniu

To spojrzenie reflektuje moje odbicie, choć powinienem być przejrzysty
Nie chce odbić żadnych innych rzeczy
Ponieważ już nigdy nie chce mnie stracić
Znalazłszy głęboką miłość

Ponieważ w tym efemerycznym spojrzeniu rozrywasz ukochanego mnie, dobranoc
Z dorobionym zamiast tego spojrzenia, spojrzeniem spoczynku ułożę Cię do snu

Nie smuć się i nie bój się, bo zawsze jestem tutaj
Byłem przejrzysty, lecz te dni już nie wrócą
Ponieważ już mnie nie stracisz

Wśród niekończącej się nocy nie uświadomiłem sobie, jak boleśnie, boleśnie drzwi zamykają się
Wiecznie szukając, żyłem we śnie, który nigdy się nie spełni, jak sen marionetki
Wskazówki zegara przestały wypłakiwać swój rytm, a ja na wieczność zapadłem się w głębię i mrok
Nie tęsknię za odległymi wspomnieniami, będąc spowity w bezduszność zimną niczym prochy

*Wspomnienie miejsca