Andrew Lloyd Webber - Dear Old Friend

Meg:
Niech niebiosa mi pomogą, czy to może być -?
Nie, to nie możliwe-

Christine:
Przepraszam, czy ja -?

Meg:
Tak, myślę, że tak!

Christine:
Czy my -?

Meg:
No dalej, zgadnij!

Christine:
Czekaj - to nie może być! Czy -?

Meg:
Tak!

Christine:
O mój Boże, nie mogę uwierzyć, że to ty!

Meg:
Spójrz na siebie, Christine!
Królewska jak królowa, i piękna!

Christine:
Meg, a jak ty!
Nie mogłabym powiedzieć że to ty --!

(Obejmują się.)

Meg i Christine:
Moja droga stara przyjaciółka!
Nie mogę uwierzyć, że tu jesteś stara przyjaciółko!

Christine:
Po tym wszystkim!

Meg:
Cieszę się, że przyjechałaś!

Christine:
Wyglądasz ... majestatycznie!

Meg:
Wyglądasz tak samo!

Meg i Christine:
My słodka stara przyjaciółka,
Nigdy nie myślałam, że się spotykamy, stara przyjaciółko!

Christine:
Spójrz na siebie, jesteś gwiazdą!

Meg:
A ty żoną!

Meg i Christine:
I czy nie jest życie piękną rzeczą?

Christine:
I oto jesteśmy -

Meg:
By zobaczyć osobliwości miasta!

Christine:
I śpiewać.

Meg (zaskoczona):
By ... śpiewać?

Christine:
I oczywiście by leczyć mojego syna. Meg, poznaj Gustave ...

Meg (pomijając chłopca):
Kto zatrudnił cię tutaj, byś śpiewała?

(Raoul wchodzi i podchodzi, oszołomiony, do Meg ...)

Raoul:
Ty!

(... zdziwiony inną postacią, która właśnie się pokazała).

Madame Giry (oszołomiona):
To nie możesz być ty!

Raoul:
Czy to jest żart?

Madame Giry:
Jak to możliwe?

Raoul:
Przybyliśmy pracować.

Madame Giry:
Na czyj wniosek?

Raoul (pokazując kopertę):
Kontrakt jest tutaj.

Madame Giry (wyrywając mu ją):
Chcę zobaczyć! (Otwiera się, przeglądając)
Mój Boże, zapłąta.

Raoul:
Jest raczej wysoka.

Madame Giry:
Dlaczego, to absurd!

Raoul:
O tak, wiem.
Powiadom swojego szefa, że
Nawiasem mówiąc,
Opłata idzie w górę,
Albo odchodzimy.

Madame Giry i Raoul:
Mój drogi stary przyjacielu,
Oto jak rzeczy pojawiają się, stary przyjacielu-

Madame Giry:
Kto płaci rachunek -

Raoul:
Dwa albo trzy razy.

Madame Giry:
Bądź pewny, że tak zrobi.

Raoul:
I pięknie.

Madame Giry i Raoul:
I drogi stary przyjacielu,
Teraz, jesteśmy czyści, stary przyjacielu-

Madame Giry:
To wszystko bardzo dobrze,
Ale aż odejdziesz, będziesz czekał na kaprys mojego szefa.

Raoul:
Ach tak, twój szef -
A kto to jest?

Madame Giry:
To on.

(Skupiamy się na Meg i Christine.)

Meg:
Przepraszam, czy ja dobrze cię usłyszałam?
Tutaj śpiewać?

Christine:
Jutrzejszej nocy.

Meg:
Obawiam się, że musi być jakaś pomyłka.
Nie możesz tu występowaći.

Christine:
Dlaczego?

Meg:
Przede wszystkim, moja droga, bo ja tu jestem
Jestem w rzeczywistości gwiazdą, na miłość boską!
Co masz śpiewać?

Christine:
Tylko jedną małą rzecz - arię.

Meg (chwiejąc się):
Nie ..

Christine:
Proszę, nie musisz się niepokoić,
Jestem pewna, że otrzymasz swoją należność ...

(Powrót do Madame Giry i Raoula).

Raoul:
On!

Madame Giry:
To, co powiedziałam.

Raoul:
Pracujesz dla niego!

Madame Giry:
Teraz i ty również.

Raoul:
A moja biedna żona -
Myśleliśmy, że nie żyje!
Ona będzie zbulwersowana!

Madame Giry:
Jeżeli nie wie.

(Raoul jest oszołomiony. Wzburzony odwraca się do Christine.)

Christine:
Kochanie ... proszę ... wszystko w porządku?

(Raoul chwyta ją w przybliża do siebie.)

Raoul:
Powiedz mi teraz! Ta muzyka!
Kto był jej twórcą?

Christine:
Kochanie, proszę ... Nie ściskaj tak mocno.

Raoul:
Coś tu się dzieje -
Później się z tobą rozprawię ...

(gdy rozmawiają, Meg i Madame Giry mają własną szeptaną rozmowę)

Meg:
Czy wiesz?

Madame Giry:
Skąd mogłam wiedzieć?
Dlaczego mieliby przyjeżdżać?

Meg:
Dlaczego nie odjadą?

(wszyscy czworo patrzą na siebie i nagle wracają do towarzyskiego wdzięku)

Madame Giry i Meg:
Moi drodzy starzy przyjaciele!
Nie mogę uwierzyć, że tu jesteście, starzy przyjaciele!

Christine i Raoul (równocześnie z Meg Giry i Madame):
Drodzy starzy przyjaciele!
Tacy dobrzy przyjaciele!

Madame Giry:
Przemawiając jako wasz gospodarz-

Meg:
Jako artysta-

Christine:
Co za niespodzianka-

Raoul:
Co najmniej-

Wszyscy czworo:
Tak, drodzy starzy przyjaciele,
Takiej szczęśliwej łzy, starzy przyjaciele!
Nie mogę ukrywać,
Chociaż może spróbuję,
Tego, co czuję,
Więc po co udawać?
Jestem pewien, że to oczywiste, tak drogi stary przyjacielu!

Madame Giry (do Christine):
Nie możesz tu zostać!

Christine (do Madame Giry):
Dlaczego miałabym odejść?

Raoul (do Meg):
Dlaczego tu jesteśmy?

Meg (głos sotto Raoul):
Nie graj naiwnego!

Wszyscy czworo:
Co za drodzy starzy przyjaciele!
Nie wszyscy czcimy starych znajomych!

Raoul:
Nic się nie zmieniło.

Meg:
I nigdy nie zmieni.

Madame Giry i Christine:
Właśnie poprawione .

Wszyscy czworo:
A jednak wciąż jesteśmy takimi wspaniałymi starymi przyjaciółmi,
Tak oddanymi i starymi przyjaciółmi!
Słowa nie mogą sugerować, co w moim sercu -
A reszta?
Po co w ogóle zaczynać?

Jesteście drogimi starymi przyjaciółmi (drogimi starymi przyjaciółmi!)
Oby więcej było takich starych przyjaciół! (Takich prawdziwych przyjaciół!)
Starzy przyjaciele w końcu znowu (znowu),
Z każdym (każdym),
Czy to nie wspaniałe! (Bóg jest wielki!)
Czy to nie jest zabawa! (Tak wiele radości!)
Z drogimi starymi przyjaciółmi -
Całkowicie szczerymi starymi przyjaciółmi!

Meg (do Christine, uśmiechnięta, jadowicie):
Kochanie, złam nogę.

Raoul (zbyt uprzejmie, do Madame Giry):
Madame, dobrego dnia.

Madame Giry (dobitnie do Raoula):
Miłego pobytu.

Christine (z za dużym wdziękiem):
Mam nadzieję, że się przedłuży.

Wszyscy czworo:
Cieszę się, że jesteście tu nasi kochani drodzy starzy przyjaciele!
Starzy przyjaciele!