Andrzej Brzeski - Odchodzimy pomalutku

Co się stało nagle, powiedz –
Mieliśmy przy stole siąść,
Coś z niczego jeszcze zrobić,
Dać coś z siebie, coś wziąć,
Mieliśmy do słońca dobiec,
Żeby blask aż w oczy bił.
Co się stało nagle, powiedz,
Że do mety zbrakło sił.

Odchodzimy pomalutku,
Zabawiliśmy króciutko,
Krótko tak.
Kartki nami zapisane
W pustych barach gdzieś nad ranem
Porwie wiatr.

Co się stało, stało nagle?
Przecież wszystko miało trwać.
Człowiek tak niewiele pragnie,
A tak dużo chciałby dać.
Księżyc nam oświetlał drogę
I na drodze jakiś cel.
Co się stało nagle, powiedz,
Że ci twarz zasłonił cień.

Odchodzimy pomalutku,
Zabawiliśmy króciutko,
Krótko tak.
Kartki nami zapisane
W pustych barach gdzieś nad ranem
Porwie wiatr.

Co się stało, nie odstanie.
To jest taki krótki wiersz.
Jutro wstanie znowu ranek,
Może spadnie sobie deszcz
I gdzieś między kropelkami
Wyczaruje jedną łzę.
Czy to wszystko było na nic?
Czy nie wszystko? Kto to wie…

Odchodzimy pomalutku,
Zabawiliśmy króciutko,
Krótko tak.
Kartki nami zapisane
W pustych barach gdzieś nad ranem
Porwie wiatr.

Odchodzimy pomaleńku,
Odrobinę, lecz niezmiennie,
Tak już jest,
A na ławkach i peronach,
Co zostaną sobie po nas,
Kwitnie bez,
Kwitnie bez,
Kwitnie bez,
Kwitnie bez…