Antoni Drzewicki - Harde dziewczę

Kocha Cygan dziewczę do utraty tchu,
A ona go nie chce i odmawia mu.
Cygan wziął gitarę, zaczął na niej grać
I romanse rzewne popłynęły w świat.

Romanse płynęły, szumiał w liściach wiatr,
A serce dziewczyny to nie polny głaz.
Słuchała dziewczyna, oczy zaszły mgłą.
Cygan dziewczę harde urzekł swoją grą.

Już go dziewczę kocha i uległe jest,
Lecz Cygan grymasi, bo obraził się.
Gitara załkała, jakby płakał wiatr,
I Cygan niecnota zaśpiewał jej tak.

Kiedy chciałem tobie swoje serce dać.
Ty zakpiłaś ze mnie, więc, za siebie płać.
Kiedy chciałem z tobą jak z kochanką żyć,
Tyś się w głos zaśmiałaś, więc, do diabła idź.

Dziewczę zapłakało nie żałując łez,
Na te gorzkie słowa zaszumiała krew.
Co mam biedna zrobić? serca pyta się,
Gdy go kocham czule, gdy wciąż o nim śnię.

Koniec był szczęśliwy, szybko wzięli ślub,
Zamieszkali w lesie w domku pośród brzóz.
Wiedli długie życie, dzieci mieli w bród;
Las im się przyglądał, a pomagał bóg.