Antoni Drzewicki - Raz uciekłem chłopcem w świat

Raz uciekłem chłopcem w świat
I to nie był błąd.
Tak zwiedziłem świata szmat,
Chociaż byłem stąd.
Instynkt mnie cygański wiódł,
Nęcił tłum i gwar,
Przemierzyłem wiele dróg
I nie jeden kraj.

Słońce mi czerniło twarz,
Smagał w polu wiatr,
I poznałem, co to głód
I co biedy smak.
Za posłanie służył mi
W lesie wonny mech,
Albo stogi siana gdy,
Latem padał deszcz.

Towarzyszem moim był
Jałowcowy kij.
Kiedy psy nękały mnie
Dobrze służył mi.
Plecak miałem, śmiechu wart,
A w nim rzeczy me.
Chociaż rzemień w barki pił,
Nie było tak źle.

Dziś kominek, pies i koc,
Bo osiadłem tu.
I nie straszna mi jest noc,
Ani nocy chłód.
Gdy wspominam tamte dni,
I pociągu gwizd,
W sercu się tęsknota tli,
Nie śpię aż po świt.