Architects - Born Agains Pessimist

Zabrałem łatwą jazdę, by świat mógł udawać, że jestem lepszy
Miałbyś uczciwego człowieka, gdybyś poświęcił czas na zamknięcie mi ust
Zasnąłem na tylnej kanapie, cholera, to było takie słodkie
Przejechałem na czerwonym, jakbym zobaczył matadora, tak
Słońce może się stopić, podczas gdy czekasz, aż moje arterie się rozgrzeją

Zabieram cię na wojnę
Zabieram cię na wojnę

Nigdy nie wyjawię swoich sekretów
To uczucie jakby śmierć przez tysiąc cięć
Więc kiedy tu i teraz mnie przygniata
Rozpadam się
Nie chcę zbyt dużo mówić
Nigdy nie przestanę, tak, kocham tę podporę
Więc jeśli pocałuję ziemię, nie oglądaj się
Boże, pobłogosław moje wielkie, puste serce

Stracę głowę tylko wtedy, gdy stanę zbyt blisko histerii
A jeśli odebrało ci to dech, to zakładam, że skupiłem się na usterce
Więc zabetonuj mnie, jestem tylko nieudacznikiem
Zawsze mówiłeś, że jestem wilkiem u twoich drzwi
Utopiłbym się, ale pragnienie sprawiłoby, że wróciłbym po więcej

Nigdy nie wyjawię swoich sekretów
To uczucie jakby śmierć przez tysiąc cięć
Więc kiedy tu i teraz mnie przygniata
Rozpadam się
Nie chcę zbyt dużo mówić
Nigdy nie przestanę, tak, kocham tę podporę
Więc jeśli pocałuję ziemię, nie oglądaj się
Boże, pobłogosław moje wielkie, puste serce

Boże, pobłogosław moje wielkie, puste serce

Jestem po prostu z nowo narodzonym pesymistą
Tylko cię kopnę z krawędzi
Chodź za mną, pomaszerujemy do bram niebios

Nigdy nie wyjawię swoich sekretów
To uczucie jakby śmierć przez tysiąc cięć
Więc kiedy tu i teraz mnie przygniata
Rozpadam się
Nie chcę zbyt dużo mówić
Nigdy nie przestanę, tak, kocham tę podporę
Więc jeśli pocałuję ziemię, nie oglądaj się
Boże, pobłogosław moje wielkie, puste serce

Moje wielkie, puste serce
Moje wielkie, puste serce
Moje wielkie, puste serce
Boże, pobłogosław moje wielkie, puste serce