Avantasia - Sleepwalking

Wędrówka do nikąd
w kolejną, zimową noc
I nie czuję już więcej grawitacji.

Nigdy nie kłamiesz, Nigdy nie płaczesz,
Nigdy nie mówisz poza snem.
A sen jest tym, co pozostaje.

Powiedz mi, czy nie widzisz tego, czego nie ma,
Kiedy patrzysz w lustro'?
Jesteś oddalony
Jak wypalająca się świeca.

Mile dalej, mile dalej
Przeciąłeś linę
Pozwalając mi tracić grunt.

I zastanawiam się, kto jest winien,'
Że jako lunatyk spaceruję w deszczu.
To moje, moje
Ciche zwycięstwo nad grawitacją
I ja, lunatyk w deszczu.

Zimowe niebo, dalekie i białe
Zapada się na ciebie i na mnie.
Jak wyuzdana ściana
Szmaragdowego pokoju.
Sala sławy i umierających marzeń.

Miłość, dla której spróbowaliśmy - skamieniała.
Chcę wiedzieć, czy strumień rzeki zamarzł?

I zastanawiam się, kto jest winien,
Że jako lunatyk spaceruję w deszczu.
To moje, moje
Ciche zwycięstwo nad grawitacją
I ja, lunatyk w deszczu.

I zastanawiam się, kto jest winien,
Że jako lunatyk spaceruję w deszczu.
To moje, moje
Ciche zwycięstwo nad grawitacją
I ja, lunatyk w deszczu.