Black Velvet Band - Zamieć

Najdłuższa podróż to ta
W której celu jakby brak
To tam gdzie nie ma czerni ani bieli
Gdzie zamarza ostatnia twoja łza

A teraz śpisz
Pod marnym krzyżem z kijów
Okryte kołdrą śniegu twojej duszy zwierciadła

A oni idą ślepo
Do świątyni z kłamstw
Niewierni we mgle błądzą
Kamienie w nich rzucane

A oni w głos się śmieją
Kiedy upadasz znowu
I rękę wyciągają w stronę wszystkowidzącego oka

Pod nami nic tylko mgła
Na dachu świata śmierć biorę za łeb
Wiatrołomem straszy, w oczy śnieg
Kamienie spod nóg zrywa - moja walka trwa

I już dół mi kopią
Szykują z drewna skrzynie
Zsyłają na mnie chorobę, zarazę, wojnę, mór

A ja wciąż wyżej, wyżej
Pnę się po szczeblach nieba
By zepchnąć ze szczytu tego co pozwala im wciąż trwać

Pod nami nic tylko mgła
Na dachu świata śmierć biorę za łeb
Wiatrołomem straszy, w oczy śnieg
Kamienie spod nóg zrywa - moja walka trwa

Nie straszny w oczy wicher
Nie straszna pręga z mojej krwi
I choć mi palcem grozisz, nie zabronisz dalej iść!

I choć twe gniewne oczy
Życzą abym upadł znów
Ja mimo wiatru, śniegu, mrozu dojdę tam gdzie wstaje dzień

To właśnie moja siła
Co rośnie z dnia na dzień
Choć mnie strącisz w nicość ja ulecę na skrzydłach wnet

I nic mnie nie powstrzyma
Będę szedł aż po mój kres
A kiedy tchu zabraknie, pójdą inni w ślady me