Bobby Goldsboro - Butterfly For Bucky

Buck urodził się podczas pięknego poranka,
I czułem się bardzo dumny.
Powiedzmy wprost, nie każdego dnia
Możesz zobaczyć mnie płaczącego.

Włosy jak słońce, uśmiech równie ciepły,
I najładniejsze oczy, jakie możesz znaleźć.
Pewnego dnia, ostatniej wiosny, moja dama i ja
Odkryliśmy, że te oczy są niewidome.

(Chór)
''Złap dla mnie motyla, tatusiu,
One tak pięknie dla mnie brzmią.
Opowiedz mi o motylach,
I o wszystkim, co widzisz.''

Cóż, wszędzie dookoła, Buck, jest piękna łąka,
Z kolorami złota i brązu,
Z zapachem siana i dźwiękiem świerszczy.
Tutaj, Buck, chwyć mnie za rękę.

I chciałbym, byś mógł zobaczyć ten wielki dąb,
Z gałęziami sięgającymi do nieba.
I łoże z kwiatów, rozciągające się u jego korzeni,
I wielkiego żółtego motyla.

"Uratuj dla mnie motyla, tatusiu,
Zanim wszystkie znikną.
Uratuj dla mnie motyla, tatusiu."
A na jego policzku zalśniła malutka łza.

Więc spakowaliśmy nasze rzeczy, nasze nadzieje i marzenia,
I wyjechaliśmy do miasta, tamtego dnia.
Wkradłem się do szpitalnej kaplicy,
Padłem na kolana i modliłem się.

Uratuj motyla dla mojego chłopca, Panie,
Ja sam nic nie potrzebuję.
Z wyjątkiem anioła radości by dotknął go,
W sposób jaki dotknął mnie.

W tym wszechświecie są rzeczy,
Których po prostu nie rozumiemy.
Przez otwarte okno wleciał motyl,
By wylądować na malutkiej rączce Bucka.

Twarz doktora dziwnie pobladła,
Jakby tak po prostu być nie mogło,
Ale w twarzy mojego chłopca było światło,
''Tatusiu - powiedział - ja widzę!''

Uratuj dla nas motyla, Bucky,
Jak widać, jesteśmy tacy ślepi,
Że nie dostrzegamy magii,
Jaka drzemie w mocy marzeń małego chłopca.