Bovska - Bałtyk

może to był sierpień
noc się mieszała z dniem
słońce rysowało mi na twarzy twój cień
ty milczałeś

lodowaty Bałtyk nas kołysał do snu
fale odbijały echo zbyt dużych słów
niewypowiedzianych
łapię każdy szept, który z twoich ust wypływa
ale nie do mnie
cisza budzi gniew
tym milczeniem mnie dobijasz

tak mało mnie przy tobie jest
tak bardzo nie wiem jak
rozmawiać z tobą byś usłyszał mnie
jak drzewo rodzę się na nowo
w cyklu przemian trwam
a może tylko miłość zmienia się

tydzień za tygodniem, lato minęło znów
w oczach zimne ognie, serce chłodne jak lód
roztapiam
chwile jak przebłyski kiedy otwierasz się
czasem gdy to złapię w locie
całuję cię

tak mało mnie przy tobie jest
tak bardzo nie wiem jak
rozmawiać z tobą byś usłyszał mnie
jak drzewo rodzę się na nowo
w cyklu przemian trwam
a może tylko miłość zmienia się

zmienia się

tak mało mnie przy tobie jest
tak bardzo nie wiem jak
rozmawiać z tobą byś usłyszał mnie
jak czarna chmura co nad taflą wody niesie sztorm
tak może nasza miłość kończy się