Bruno Rosettani - Un filo di speranza

Mam nić nadziei w głębi mego serca,
kto wie, czy mnie pokocha, kto wie, kto wie, czy mnie pokocha.
Podoba mi się bardzo, a nie potrafię jej tego powiedzieć,
ale kiedyś to zrozumie, kto wie, ale kiedyś to zrozumie.
Spotykam ją i twarz zmienia kolor,
co sobie pomyśli o mnie, co może pomyśleć.
Pewnego dnia zapytam ją, czy mnie kocha,
a ona mi powie tak, kto wie, albo mi powie nie.
Tak wciąż marzę
i nie rozmawiam z nią o miłości,
ale jest bardzo mała nić nadziei, którą mam w sercu.

Mam nić nadziei w głębi mego serca,
kto wie, czy mnie pokocha, kto wie, kto wie, czy mnie pokocha.
Pod byle pretekstem czciałbym ją zatrzymać,
ale czy ona się zatrzyma, kto wie, czy ona się zatrzyma.
Teraz uśmiechamy się do siebie, gdy się mijamy,
ona jest zawsze sama, ale nie wiem, czy będzie miała wolne serce.
Czerwieni się i myślę, że
jest nieśmiała także i ona, bardziej nieśmiała ode mnie.
Tak wciąż marzę
i nie rozmawiam z nią o miłości,
ale jest bardzo mała nić nadziei, którą mam w sercu.
Tak wciąż marzę
i nie rozmawiam z nią o miłości,
ale jest bardzo mała nić nadziei, którą mam w sercu.