Casey - The Funeral

Ponownie moja ostrożność ugina się w miękkiej amnezji, gdy zapominam, że byłem tu wcześniej.
Melatonina znowu zawodzi, a melancholijność uspokaja.
Moje usta zaniedbują kształt słów, które znam, które uwielbiałaś.
I każdej nocy to boli trochę bardziej.

I nie mogę się nasycić.
Smutek, który wciąż rezonuje,
Każda kość we mnie pęka,
Pod ciężarem winy, której nie mogę znieść.

Jeśli moje szczęście nie jest trwałe, to nie jestem niczym więcej jak - zastępczym ojcem.
Prowadzę do ołtarza, aby poślubić matkę - pomimo wszystkich moich zastrzeżeń.
Jeśli radość, którą czuję, jest tak nieletnia,
Jak pogodzić całą agresję, jaką wydaje mi się ukrywać?
Samolubna depresja, która sprawia, że ​​tak trudno czuć się kochanym?

Obiecaj mi, że zostaniesz na jakiś czas,
wiem, że cały czas Cię pytam.
Musi być trudno udawać.
I bezpieczny w cieple słońca pozwoliłem sobie się rozebrać,
Ujawniając rany, które lekceważy czas.
Wahający się, zgadzam się z najłagodniejszym uściskiem Twojego łóżka,

Gdzie haniebnie błagam.
Za wszystko, co wydaje się łagodzić moje bóle,
Obserwuj mnie, jak znikam.
Rozpuść w rozpuszczalniku strach przed zmianami.

Przygnębienie krwawi we wszystkim
Ściągam ręce z kierownicy pojazdu.
Nie mogłem w ogóle o to dbać.
Zaśpiewaj mi do snu z moją melancholijną nędzą.
Pijany i złudny, zdrętwiały na pogrzebie.
Miłość była kiedyś święta,
Ale teraz przypomina dźwięk języka, którego boję się wymówić.