Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Cradle Of Filth
Cradle Of Filth - Gabrielle
Gabrielle
Tekst dodał(a): katarina
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): katarina
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): LadyMakbet96
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Foul snake despair
Where once you darkened gardens
Another coils there
Where twice you sliced all hope from me
And left these present scars
An insane love now burns above
The weft of incandescent stars
Hilt your dripping fangs that range
Skywards to rend apart
I might have sang of wings unchained
But long before I locked my heart
For Gabrielle
A fit and perfect stitch of foreign parts
Whose beauty fostered poets
Whose laugh like silver belts
Thawed your bitter winter from my path
Gabrielle
Foul snake despair
Where once you peddled secrets
Another spoils there
With speech that sweetens drowning
In deep lagoons of eyes
And legs that begged apologies
For lengths that mesmerised
Spare your hissing sentiments
For her fee welts more than thine
Though no malice she weans
Just a palace of dreams
Where windswept chambers pine
For Gabrielle
Whose hair-spun onyx is run with gold
Her rouge lips smack of dark blood
Her name in whisper rolls
Forever on my tongue
Lest her memory dissolve
Gabrielle
Oh, Gabrielle
Once crucified
I would have died
A thousand more times
Just to feel her breath
On my neck as a fervent lover
To drown her sighs
In floods of tears so well refined
And blind from spying her
In the arms of others
Gabrielle
Gabrielle
Buried inside
Where she's all but mine
Save for those that dine
Oh her, on her perfect carcass
Gabrielle
Gabrielle
Foul snake despair
Where once you wreaked my misery
Another toils there
For long lost Gabrielle
Whose nightly spreading grin
Persists in other faces
By whom I'm slowly taken in
Where once you darkened gardens
Another coils there
Where twice you sliced all hope from me
And left these present scars
An insane love now burns above
The weft of incandescent stars
Hilt your dripping fangs that range
Skywards to rend apart
I might have sang of wings unchained
But long before I locked my heart
For Gabrielle
A fit and perfect stitch of foreign parts
Whose beauty fostered poets
Whose laugh like silver belts
Thawed your bitter winter from my path
Gabrielle
Foul snake despair
Where once you peddled secrets
Another spoils there
With speech that sweetens drowning
In deep lagoons of eyes
And legs that begged apologies
For lengths that mesmerised
Spare your hissing sentiments
For her fee welts more than thine
Though no malice she weans
Just a palace of dreams
Where windswept chambers pine
For Gabrielle
Whose hair-spun onyx is run with gold
Her rouge lips smack of dark blood
Her name in whisper rolls
Forever on my tongue
Lest her memory dissolve
Gabrielle
Oh, Gabrielle
Once crucified
I would have died
A thousand more times
Just to feel her breath
On my neck as a fervent lover
To drown her sighs
In floods of tears so well refined
And blind from spying her
In the arms of others
Gabrielle
Gabrielle
Buried inside
Where she's all but mine
Save for those that dine
Oh her, on her perfect carcass
Gabrielle
Gabrielle
Foul snake despair
Where once you wreaked my misery
Another toils there
For long lost Gabrielle
Whose nightly spreading grin
Persists in other faces
By whom I'm slowly taken in
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieRozpaczaj wstrętny wężu
Gdzie niegdyś mrokiem spowijałeś ogrody
Kłębi się teraz inny
Gdzie dwakroć odciąłeś mi wszelką nadzieję
I zostawiłeś te dzisiejsze blizny
Płonie teraz w górze szaleńcza miłość
Wątkiem żarzących się gwiazd
Wstrzymaj swe ociekające kły co sięgają
Ku niebu by rozedrzeć je
Mogłem śpiewać o niespętanych wichrach
Lecz na długo przedtem zatrzasnąłem me serce
Dla Gabrieli
Kształtnego i doskonałego ściegu łączącego obce sobie strony
Którego piękno rozbudzało poetów
Którego śmiech niczym łańcuszki srebra
Odegnał twą gorzką zimę od mej ścieżki
Gabrielo
Rozpaczaj wstrętny wężu
Gdzie niegdyś kupczyłeś tajemnicami
Łupi teraz inny
Z mową co osładza tonięcie
W głębokich lagunach oczu
I nogach co wybłagiwały przeprosiny
Na okresy czasu które hipnotyzowały
Oszczędź swych syczących sentymentów
Bo jej cena wyższa od twojej
Choć ona nie zaprzestaje złośliwości
Jedynie pałac marzeń
Gdzie czekają omiatane wiatrem komnaty
Dla Gabrieli
Bo onyks jej włosów przetykany jest złotymi nićmi
Usta jej różane trącą ciemną krwią
Imię zaś przetacza się szeptem
Bez końca po mym języku
By pamięć jej się nie rozpłynęła
Gabrielo
Oh, Gabrielo
Ukrzyżowany
Skonałbym
Tysiąc razy jeszcze
Tylko by poczuć jej oddech
Na szyi mej niczym żarliwego kochanka
By zatopić jej westchnienia
W powodzi łez tak starannie wypracowanych
I oślepnąć od śledzenia jej
W cudzych ramionach
Gabrielo
Gabrielo
Pogrzebana wewnątrz
Tam gdzie jest niemalże moja
Lecz i tych którzy karmią się
Jej, jej idealnym ciałem
Gabrielo
Gabrielo
Pogrzebana wewnątrz
Tam gdzie jest blada lecz złożona
Przeznaczona tym co pomarli
Na, na idealnym ciele
Gabrielo
Gabrielo
Rozpaczaj wstrętny wężu
Gdzie niegdyś sprowadziłeś na mnie niedolę
Mozoli się teraz inny
Dla dawno utraconej Gabrieli
Której rozkwitający nocą uśmiech
Trwa na cudzych twarzach
Którym z wolna daję się zwieść
Gdzie niegdyś mrokiem spowijałeś ogrody
Kłębi się teraz inny
Gdzie dwakroć odciąłeś mi wszelką nadzieję
I zostawiłeś te dzisiejsze blizny
Płonie teraz w górze szaleńcza miłość
Wątkiem żarzących się gwiazd
Wstrzymaj swe ociekające kły co sięgają
Ku niebu by rozedrzeć je
Mogłem śpiewać o niespętanych wichrach
Lecz na długo przedtem zatrzasnąłem me serce
Dla Gabrieli
Kształtnego i doskonałego ściegu łączącego obce sobie strony
Którego piękno rozbudzało poetów
Którego śmiech niczym łańcuszki srebra
Odegnał twą gorzką zimę od mej ścieżki
Gabrielo
Rozpaczaj wstrętny wężu
Gdzie niegdyś kupczyłeś tajemnicami
Łupi teraz inny
Z mową co osładza tonięcie
W głębokich lagunach oczu
I nogach co wybłagiwały przeprosiny
Na okresy czasu które hipnotyzowały
Oszczędź swych syczących sentymentów
Bo jej cena wyższa od twojej
Choć ona nie zaprzestaje złośliwości
Jedynie pałac marzeń
Gdzie czekają omiatane wiatrem komnaty
Dla Gabrieli
Bo onyks jej włosów przetykany jest złotymi nićmi
Usta jej różane trącą ciemną krwią
Imię zaś przetacza się szeptem
Bez końca po mym języku
By pamięć jej się nie rozpłynęła
Gabrielo
Oh, Gabrielo
Ukrzyżowany
Skonałbym
Tysiąc razy jeszcze
Tylko by poczuć jej oddech
Na szyi mej niczym żarliwego kochanka
By zatopić jej westchnienia
W powodzi łez tak starannie wypracowanych
I oślepnąć od śledzenia jej
W cudzych ramionach
Gabrielo
Gabrielo
Pogrzebana wewnątrz
Tam gdzie jest niemalże moja
Lecz i tych którzy karmią się
Jej, jej idealnym ciałem
Gabrielo
Gabrielo
Pogrzebana wewnątrz
Tam gdzie jest blada lecz złożona
Przeznaczona tym co pomarli
Na, na idealnym ciele
Gabrielo
Gabrielo
Rozpaczaj wstrętny wężu
Gdzie niegdyś sprowadziłeś na mnie niedolę
Mozoli się teraz inny
Dla dawno utraconej Gabrieli
Której rozkwitający nocą uśmiech
Trwa na cudzych twarzach
Którym z wolna daję się zwieść
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):